با اجازه اعضا من که بدم نیامد 
سلام به کاربرانی چون @Pyramid Head و @hs_gamer و @Daedalus ( که دهن ما رو با این کلمه تناقض سرویس کرده- Just Kidding
) این صحبتی که من در تاپیک Rate Movie راه انداختم، دو بخش جداگانه دارد این که ما باید از روی مبحث ساختار (فرم) به فیلم نگاه کنیم و نه محتوا (حرفی که همه ی فیلمسازان داخلی و خارجی (چه در کلاس درس و چه در برنامه های تخصصی سینمایی) میزنند که فرم حرف نخست را میزند و خیلی ها هم می گویند که مکمل هم هستند و هر دو را باید در یک سطح بررسی کرد که من بر نظر اولی بیشتر موافق هستم) و دیگر مبحث، مربوط به فیلم های جنگی است. حرف شما صحیح است که فیلم های Path Of Glory یا اینک آخرالزمان یا فول متال جکت که دوتایشان از کارگردان کاریزماتیک استنلی کوبریک است و بر ان سه ویژگی که اعلام کردم، آن چنان وابسته نیست اما تمام آثار هایی که شما مثال زدید مربوط به سینمای کلاسیک است. آیا مثال هایی که در ان صحبت آوردم، مربوط به آثار کلاسیک بود؟! تمام مثال هایی که گفتم مربوط به اثر های Modern Military Movies است که مربوط به آن دسته فیلم های مدرن می باشد ( حقیقتا فن دو آتیشه فیلم های کلاسیک نیستم!) و با توجه به مسائل خارج از پرده سینما و سیاست های مدرن آمریکا ( بعد از حادثه 9/11) و هالیوود مدرنیزه و.....، این سه ویژگی میهن پرستی و..... در فیلم های جنگی امروزه دیده می شود. بله شخصا من دلاوری پروتاگونیست را دوست دارم به شرط این که واقعیت جنگ هم با آن همراه باشد (به همین دلیل که محفظه درد را دوست دارم و از شخصیت جرمی رنر به شدت حوشم میاد.) اما میهن پرستی زورکانه نداشته باشد. اگر شما می خواهید کاملا در سیر خطی اینک آخرالزمان و یا راه افتخار پیش برید، تنها دو فیلم را می توانید در آثار های جنگی امروزه پیدا کنید؛ دره خدا و Jarhead (ممنون از @sina_unl) ( دومی شباهت های ریزی به همان فول متال جکت و یا اثرات بیمارگونه جنگ بر سربازان دارد ( به خصوص شخصیت Peter Sarasgard) بحث دانکرک هیچ ربطی به مبحث اولی نداشته اما باید بپذیریم که فیلم، فرم خوبی دارد (محتوا دیگر بسته به نظر شماست که چه چیزی از دانکرک انتظار داشتی!)
اگر مخالفید، بحث را تا جایی که سواد سینمایی بکشد، ادامه می دهیم. خوشحال میشم.
) این صحبتی که من در تاپیک Rate Movie راه انداختم، دو بخش جداگانه دارد این که ما باید از روی مبحث ساختار (فرم) به فیلم نگاه کنیم و نه محتوا (حرفی که همه ی فیلمسازان داخلی و خارجی (چه در کلاس درس و چه در برنامه های تخصصی سینمایی) میزنند که فرم حرف نخست را میزند و خیلی ها هم می گویند که مکمل هم هستند و هر دو را باید در یک سطح بررسی کرد که من بر نظر اولی بیشتر موافق هستم) و دیگر مبحث، مربوط به فیلم های جنگی است. حرف شما صحیح است که فیلم های Path Of Glory یا اینک آخرالزمان یا فول متال جکت که دوتایشان از کارگردان کاریزماتیک استنلی کوبریک است و بر ان سه ویژگی که اعلام کردم، آن چنان وابسته نیست اما تمام آثار هایی که شما مثال زدید مربوط به سینمای کلاسیک است. آیا مثال هایی که در ان صحبت آوردم، مربوط به آثار کلاسیک بود؟! تمام مثال هایی که گفتم مربوط به اثر های Modern Military Movies است که مربوط به آن دسته فیلم های مدرن می باشد ( حقیقتا فن دو آتیشه فیلم های کلاسیک نیستم!) و با توجه به مسائل خارج از پرده سینما و سیاست های مدرن آمریکا ( بعد از حادثه 9/11) و هالیوود مدرنیزه و.....، این سه ویژگی میهن پرستی و..... در فیلم های جنگی امروزه دیده می شود. بله شخصا من دلاوری پروتاگونیست را دوست دارم به شرط این که واقعیت جنگ هم با آن همراه باشد (به همین دلیل که محفظه درد را دوست دارم و از شخصیت جرمی رنر به شدت حوشم میاد.) اما میهن پرستی زورکانه نداشته باشد. اگر شما می خواهید کاملا در سیر خطی اینک آخرالزمان و یا راه افتخار پیش برید، تنها دو فیلم را می توانید در آثار های جنگی امروزه پیدا کنید؛ دره خدا و Jarhead (ممنون از @sina_unl) ( دومی شباهت های ریزی به همان فول متال جکت و یا اثرات بیمارگونه جنگ بر سربازان دارد ( به خصوص شخصیت Peter Sarasgard) بحث دانکرک هیچ ربطی به مبحث اولی نداشته اما باید بپذیریم که فیلم، فرم خوبی دارد (محتوا دیگر بسته به نظر شماست که چه چیزی از دانکرک انتظار داشتی!)اگر مخالفید، بحث را تا جایی که سواد سینمایی بکشد، ادامه می دهیم. خوشحال میشم.
آخرین ویرایش:
اونجرزو بالاخره دیدم. تو کل این سه ماه تمام تلاشمو کردم که چیزی واسم اسپویل نشه و بجز 5 دقیقه اول چیزی اسپویل نشد.
فقط میتونم بگم پشمام. وفادار ترین فیلم کامیک بوکی بود. واقعا نمیدونم چی بگم هنوز تو شوکم. فقط امیدوارم پردیس کوروش زودتر اکران کنه و بتونم این فیلمو توی سینما تجربه کنم!
فقط میتونم بگم پشمام. وفادار ترین فیلم کامیک بوکی بود. واقعا نمیدونم چی بگم هنوز تو شوکم. فقط امیدوارم پردیس کوروش زودتر اکران کنه و بتونم این فیلمو توی سینما تجربه کنم!
چی بود آخرش؟ تمام فیلم منتظر بودم که یه حرکت خفنی بزنند ولی واقعا مثل چیزی که تصور میکردم علیه تانوس هیچی نیستند. هر چند اون صحنه ای که چند تایی ریختن سرشو داشتن دستکشو از دستش در میاوردند یه امیدی داشتم 
الان نصف اینا مردن؟ اون پیجر آخر قضیش چی بود؟ الان یعنی داکتر استرنج نمیاد زمانو برگردونه همه چی اوکی شه ؟ باو یه plot twist ی راه نجاتی چیزی باید باشه نمیشه که اینطوری ...
الان نصف اینا مردن؟ اون پیجر آخر قضیش چی بود؟ الان یعنی داکتر استرنج نمیاد زمانو برگردونه همه چی اوکی شه ؟
باو یه plot twist ی راه نجاتی چیزی باید باشه نمیشه که اینطوری ...یکم راجبش خوندم. هم یکم اروم شدم هم اینکه فهمیدم. به نظرم Its all part of the plan 
داکتر استرنج دیالوگش کاملا اینو میرسونه. به نظرم همشون رفتن توی Soul Stone
داکتر استرنج دیالوگش کاملا اینو میرسونه. به نظرم همشون رفتن توی Soul Stone
آخرین ویرایش:
شما یه دسته بندی کردی، من و بقیه عزیزان مثال نقض اوردیم. دلیل بقیه حرفا رو نمی‌فهمم.سلام به کاربرانی چون @Pyramid Head و @hs_gamer و @Daedalus ( که دهن ما رو با این کلمه تناقض سرویس کرده- Just Kidding
اگر مخالفید، بحث را تا جایی که سواد سینمایی بکشد، ادامه می دهیم. خوشحال میشم.
اما نیاز به شفاف سازی دارن بعضی از گفته‌هاتون.
سینمای کلاسیک رو چجوری تعریف کردید که فیلم‌های روبرو کلاسیک حساب میشن؟ The Thin Red Line (1998) , Apocalypse Now (1979) , Full Metal Jacket (1987)
خوشحال میشم بدونم نحوه تفکیک شما به چه شکل بوده که Black Hawk Down و Saving Private Ryan مدرن محسوب میشن و فیلم‌های بالا کلاسیک.
Modern Military Movies رو تعریف کنید و مولفه‌های شناسایی چنین فیلم‌هایی رو بگید. (امیدوارم خزعبلاتی مثل پسا یازده سپتامبر رو توی استدلال‌تون نبینم)
بعد یعنی چی فقط فرم رو بررسی کنیم و محتوا رو نادیده بگیریم؟ الان بیان یه موضوع مثل تجاوز به کودکان رو در یه فرم بی‌نقص ارائه بدن، چون از لحاظ سینمایی بهش ایرادی وارد نیست، پس فیلم خیلی خوبیه؟
سیر خطی فیلم‌هایی مثل راه های افتخار و اینک آخرالزمان چی هست و چجوری باعث میشه دسته‌بندی شما دچار خدشه نشه؟
اگر شما با نظریه اولی که مطرح کردید موافق هستید (نادیده گرفتن محتوا و تمرکز تمام بر روی فرم)، دیگه چرا دلاوری پروتاگونیست و شرط و شروط یک فیلم نظامی اهمیت داره اصلاً؟
یه نکته‌ی نه چندان مهم: در جایی از کامنت‌تون نوشتید «آثار ها»، آثار خودش جمع مکسر اثر هست و جمع بستن دوباره‌اش با استفاده از علامت جمع فارسی (ها) اشتباه نگارشیه. از شما که در چندین سایت به نظر نویسنده هستید، رعایت نکردن چنین نکته‌ی پیش پا افتاده‌‌ی نگارشی‌ای بعید بود.
آخرین ویرایش:
کسایی که Blu-ray دوست میدارن Blu-ray ـش هم منتشر شد ....
Blu-ray ـش هم منتشر شد ....
با دیدن این همه سوالات پاچه گیرانه (یا شاید از دید من این گونه باشد) خیلی سوالاتتون شبیه سوالات کنکور هنر 95 میمونه یا مثل این میمونه که یک استاد میخواد با گرفتن یک امتحان سخت، شاگردانش رو بچزونه.
پاسخ سوال یک : ابتدا عرض کردم که علاقه ای به سینمای کلاسیک ندارم و نمیشه طرف را هم محکوم به بی سوادی در سینما کرد که مثلا فلان کس فیلم روانی هیچکاک یا همشهری کین را ندیده ، بگیم که تو هیچی از سینما نمیدونی و هر وقت اینارو دیدی بیا باهم درباره سینما حرف بزنیم (این یک حرف کلی است و فقط به شخص تو مربوط نمیشه و در مورد این بحث خاطره دارم) این حرفی که من زدم در واقع مربوط به سه سال پیش می شود که برای اولین بار بخاطر علاقه ای که به پیچ و خم های سینما و فیلم نامه نویسی (میخواستم فیلم نامه نویس بشم) در جلسات کارگاه سیمیا فیلم شرکت کردم و بعد عضو این گروه شدم که الان فکر کنم دیگر جلساتش تشکیل نمی شود. بحث این بود که یکی از اعضای پاچه گیر، وسط صحبت های یک نوجوانی پرید که از فیلم Spotlight تعریف می کرد که حرف هایش کاملا منطقی بود. آن طرف پاچه گیر ازش پرسید که آیا فیلم های کلاسیک را دیده ای؟ اون جواب داد نه. یارو باز مثال زد و نوجوان گفت خیر. طرف پاچه گیر به صورت تمسخرگونه گفت که تو پس هیچی از سینمای کلاسیک ندیدی، پس درکی از سینما نداری. سپس استاد بزرگوار جواب دندان شکنی داد که شبیه همان جمله ی اول من بود و به علاوه از حرف های آن نوجوان در مورد فیلم خوشش آمد. من بخاطر علاقه فراوانی به روایت غیر خطی و مدرنیزه کردن اثر دارم، دوست دارم در راستای سینمای مدرن و پست مدرن تحقیق کنم و فیلم ببینم. بله درست است که از نظر منابع گوناگون سینما، پایان سینمای کلاسیک را سال 1960 اعلام کرده اند اما با توجه به این که ساختار سینما در ژانر های مختلف هر روز عوض می شود و آثار با ساختار متفاوتی تولید می شود. پس نتیجه بر آن شده است که اینک آخرالزمان و فول متال جکت جز سینمای کلاسیک به حساب می آید. سومی را ندیدم و نمی تونم نظر بدهم و در صحبتم هم نیاوردم.
پاسخ به سوال دو و سه : اولا در مثالم فیلم نجات سرباز رایان را نیاوردم که شما برای خودت آوردی و گرنه در ان فیلم هم، سه ویژگی میهن پرستی و... به شدت موج میزند. Modern Military Movies هم که از کلمه مدرنش کاملا طرف میفهمه در مورد کدوم نوع از فیلم های جنگی هست، در مورد فیلم هایی که ارتش آمریکا در کشور های بوسنی، عراق و افغانستان و.... به دلایل مختلفی به جنگیدن پرداختند. مولفی هم تا الان وجود ندارد. مسئله 9/11 که یک اتفاق تراژدی در تاریخ آمریکا به حساب می آید، به عنوان یک خزعبل تعبیر می کنی. در نوع خودش واقعا ناامیدی است و این که لطفا از کلمه استدلال استفاده نکن که تهوع آور است. چون استدلال کلمه ای که روشنفکران استفاده می کنند. نه من روشنفکر هستم و نه تو که از کلمه استدلال به کار می بری. چنین که به عنوان خزعبل به کار بردی، طوری با هالیوود مدرن آمریکا گره خورده که حتی آثار ملودرام و درام آمریکایی تاپ هم به این مسئله به صورت مستقیم و غیر مستقیم اشاره می کند. (چه دوست داشته باشی چه نداشتی باشی!)
برای سوال چهارم که مسئله فرم و محتوا را باز کردی، خودت به اون سوال چه جوابی میدی؟ من این سوال رو یک طور دیگه از شما میپرسم. فیلم Call Me By Your Name از نظر فرم فیلم خوبی است اما چون محتوای همجنسگرایانه دارد و مورد پسند جامعه ایرانی نیست، فیلم را آشغال و حوصله سر بر خطاب کنیم؟ یا فیلم های گاسپر نوئه که عمدتا از ساختار خوبی برخوردار است (فیلمساز مولفی است) بخاطر صحنه های تجاوز و جنسی فراوانی که دارد که مربوط به مسئله محتوا می شود. فیلم را حال بهم زن و غیرقابل دیدن بدانیم؟ (یا Salo پازولینی؟!) پس اگر اینطوری ( به نظرم میاد محتوا پسندی) است، پس پیشنهاد میکنم که Climax گاسپر نوئه را نبینی که بزودی اکران میشه. مسئله فرم و محتوا مسئله ای است که گفتم سرش بحث و جدل است و ما هم در جایی نیستم که مثل فراستی و راجر ایبرت، بیایم درموردش بحث کنیم و خودمان را گیج کنیم اما من در میان این اختلاف نظر با این جمله صد در صد موافق هستم و پایبند این هم می مانم :که بدون فرم، فیلمی وجود ندارد و این فرم است که می تواند معیاری برای ارزش گذاری فیلم به شمار آید.
این حرفی هم زدی مثل کسی میمانی که انگار میخواد طرف رو توی جمع بخاطر یک مشکل بی مورد، ضایع کنی. اول روشنت کنم که نویسنده خدای رعایت اصول نگارشی نیست و همه ی نویسندگان ( چه تو و چه سایرین) اشتباه می کنند. بعدم تمام نوشته هایی که در سایت ها منتشر می شه، باید از فیلتر بازبینی و ویرایش سختگیرانه رد بشه و بعد در سایت منتشر می شود . امیدوارم تو هم B*ll
داشته باشی که دست به قلم بشی که اطلاعات و تجربیاتی که در سینما داری رو در سایت های گوناگون منتشر کنی (فرقی نداره وبلاگ باشه یا سایت معتبر.) خداشکر من اون را داشتم و تا حدودی (از خود تعریف نباشه) درش موفق بودم. البته قبول دارم که نمیتونی نظر همه را به خود جلب کنی!
@Origami 2008
من مشکلی با سینمای حال حاضر ندارم و هیچ جا چنین حرفی نزدم. فیلم‌های زیادی وجود داره که مربوط به 2000 به بعد هستند و در لیست موردعلاقه‌های من جایگاه بالایی دارن.
این آثاری که شما در بوق و کرنا می‌کنید و برچسب «فیلم نظامی مدرن» بهشون می‌چسبونید صرفاً آثار سفارشی دولت آمریکا برای توجیه استعمار در دیگر کشورهاست، نه فیلم‌های مدرن. فیلم‌هایی که در این دوره ساخته شدند و مفاهیم صلح طلبانه و ضد جنگ در بطن خود دارند کم نیستند، همونجور که در آثار کلاسیک و صامت فیلم‌های زیادی میشه پیدا کرد که سفارشی ساخته شدند.
استدلال یعنی دلیل آوردن برای یک ادعا. اگر شما ادعایی کردی به عنوان مدعی موظف هستی دلیل قانع‌کننده‌ای ارائه بدی، چه احساس کنی روشنفکر هستی چه خیر. استدلال شما برای فیلم‌های مدرن نظامی که به قبل و بعد از یازده سپتامبر تقسیم می‌شد خزعبل بود، نه خود این اتفاق.
نوئه و هیچکدوم از مولف‌های سینما به دلیل استقلال‌شون پشتوانه‌‌ی عظیم مالی و تبلیغاتی مثل سازندگان Black Hawk Down و Saving Private Ryan نداشتند و نخواهند داشت. و هیچکدوم از آثارشون مثل The Hurt Locker برنده‌ی اسکار بهترین فیلم نشدند (که خودش تبلیغ خیلی خیلی عظیمیه). پس اگر قرار باشه پیام اشتباهی رو انتقال بدند قدرت تبلیغات در موضع قوی‌تری نسبت به انتقاد متقابل قرار نمی‌گیره.
تعاریف واضح هستند. با دید اشتباه شما تغییری در دورههای سینما بوجود نمیاد. گذشته به معنی «کلاسیک» نیست، همونجور که کسی به صد سال پیش نمیگه «عهد باستان»، هزار سال دیگه هم به الان نمی‌گن «عهد باستان» یا «رنسانس». دورههای تاریخی مشخص‌اند.
من مشکلی با سینمای حال حاضر ندارم و هیچ جا چنین حرفی نزدم. فیلم‌های زیادی وجود داره که مربوط به 2000 به بعد هستند و در لیست موردعلاقه‌های من جایگاه بالایی دارن.
باز هم کژفهمی!
این آثاری که شما در بوق و کرنا می‌کنید و برچسب «فیلم نظامی مدرن» بهشون می‌چسبونید صرفاً آثار سفارشی دولت آمریکا برای توجیه استعمار در دیگر کشورهاست، نه فیلم‌های مدرن. فیلم‌هایی که در این دوره ساخته شدند و مفاهیم صلح طلبانه و ضد جنگ در بطن خود دارند کم نیستند، همونجور که در آثار کلاسیک و صامت فیلم‌های زیادی میشه پیدا کرد که سفارشی ساخته شدند.
استدلال یعنی دلیل آوردن برای یک ادعا. اگر شما ادعایی کردی به عنوان مدعی موظف هستی دلیل قانع‌کننده‌ای ارائه بدی، چه احساس کنی روشنفکر هستی چه خیر. استدلال شما برای فیلم‌های مدرن نظامی که به قبل و بعد از یازده سپتامبر تقسیم می‌شد خزعبل بود، نه خود این اتفاق.
سوال من رو اشتباه برداشت کردید. مشخصه هر قدر فیلمی از توان سینمایی بیشتری برخوردار باشه (فرم) راحت‌تر میتونه پیامش رو منتقل کنه (محتوا). پس اگر این محتوا برای شست و شوی فکری باشه، کارگردان سطح بالایی مثل آیزنشتاین و اسپیلبرگ با فرمی کم‌نقص می‌تونند به‌راحتی یک دروغ رو حقیقت و مسئله‌‌ی اخلاقی اشتباهی رو درست نشون بدن. پس نه، هر جایی هم فرم بهتر به معنی بهتر بودن فیلم نیست.
نوئه و هیچکدوم از مولف‌های سینما به دلیل استقلال‌شون پشتوانه‌‌ی عظیم مالی و تبلیغاتی مثل سازندگان Black Hawk Down و Saving Private Ryan نداشتند و نخواهند داشت. و هیچکدوم از آثارشون مثل The Hurt Locker برنده‌ی اسکار بهترین فیلم نشدند (که خودش تبلیغ خیلی خیلی عظیمیه). پس اگر قرار باشه پیام اشتباهی رو انتقال بدند قدرت تبلیغات در موضع قوی‌تری نسبت به انتقاد متقابل قرار نمی‌گیره.
چنین قصدی نداشتم و زیاده‌روی در قضاوت اشخاص جالب نیست. نه من شناخت کافی از شما دارم و نه شما از من، پس بهتره بحث Ball و دستآوردها و... رو برای وقتی نگه دارید که با دوستان صمیمی‌تون صحبت می‌کنید.این حرفی هم زدی مثل کسی میمانی که انگار میخواد طرف رو توی جمع بخاطر یک مشکل بی مورد، ضایع کنی. اول روشنت کنم که نویسنده خدای رعایت اصول نگارشی نیست و همه ی نویسندگان ( چه تو و چه سایرین) اشتباه می کنند. بعدم تمام نوشته هایی که در سایت ها منتشر می شه، باید از فیلتر بازبینی و ویرایش سختگیرانه رد بشه و بعد در سایت منتشر می شود . امیدوارم تو هم B*ll
آخرین ویرایش:
چقدر خوبه که توی این تاپیک داره درباره فرم و معنا در سینما بحث میشه، واقعا از اینکه میبینم افرادی با این نگاه و چنین دقیق و حواس جمع فیلم میبینن و سینما رو دنبال میکنن لذت میبرم. دو از احساسات و فقط درقالب تبادل ایده‌ها و نظرها باشه خیلی میتونه مفید باشه.
متاسفانه تو سال‌های اخیر هالیوود پر شده از همچین آثار هدف‌دار و دور از معنا؛ با قدرت رسانه‌ها خیلی از بیننده‌‌ها تحت تاثیر این تبلیغات عملا چیزی که میبینن رو بعنوان حقیقت قبول میکنن.
کافیه فقط تو همین تاپیک دنبال بحث هایی که زمان عرضه Dunkirk راه افتاده بود بگردید...
+++
متاسفانه تو سال‌های اخیر هالیوود پر شده از همچین آثار هدف‌دار و دور از معنا؛ با قدرت رسانه‌ها خیلی از بیننده‌‌ها تحت تاثیر این تبلیغات عملا چیزی که میبینن رو بعنوان حقیقت قبول میکنن.
کافیه فقط تو همین تاپیک دنبال بحث هایی که زمان عرضه Dunkirk راه افتاده بود بگردید...
تریلر ونوم خیلی هم بد نبود . یه سری الکی یه جوی راه میندازن که در صورت موفقیت احتمالی فیلم ، بعدا نمیدونن چه جوری جمش کنن !
ببخشید ولی مگه فرم و محتوا نخود لوبیاست که بشه به این راحتی از هم جداشون کرد و بگیم فیلم فرمش خوبه ولی محتواش بده ؟!!؟ مگه قرار نیست از فرم صحیح به محتوای مورد نظر برسه پس اگه اینطوری فکر کنیم اصلا نمیشه فرم و محتوا رو از هم جدا کرد
از اون طرف من دیدم که خیلی ها سریع به یه کارگردان برچسب بلک باستری یا تجاری می زنن و خیلی راحت میگن فیلم هاشون بدرد نمی خوره بازم از نظر من اصلا ربطی نداره کارگردان اگه بلد باشه از طریق فرم درست و محتوایی که قراره ارائه بده رو درست دربیاره و نتیجه گیری درستی هم داشته باشه اصلا مهم نیست که فیلم هاش بلک باستر یا تجاری باشن
مثلا یکی مثل کامرون که برچسب تجاری بودن بهش خورده ولی به شدت سینما رو می فهمه فیلمی می سازه مثل ترمیناتور 2 و از طرف دیگه یکی مثل برتون ادوارد دست قیچی می سازه هر جفتشون حرفشون تقریبا یکیه تو فیلم ولی به شیوه خودشون اونو نمایش میدن و جفتشون هم کارشون معرکه است و فقط راه حلی که تو فیلم ارائه میدن با هم تفاوت داره
از اون طرف یکی مثل اسپیلبرگ کارش تو تکنیک حرف نداره ولی وقتی پای همون فرم محتوا میاد وسط کارش می رسه به بلندگو و داد زدن اینکه آی ایها الناس ببینید ما چقدر مظلومیم (ببینید یکی مثل اسپیلبرگ کارش تو تکنیک حرف نداره فیلمی مثل فهرست شیندلر یا همون نجات سرباز رایان از منظر تکنیکی بی نظیرند و فهرست شیندلر یکی از بهترین فیلمبرداری های تاریخ سینما رو داره ولی بحث فرم که میاد وسط کارش همون بلندگو هست)
از اون طرف من دیدم که خیلی ها سریع به یه کارگردان برچسب بلک باستری یا تجاری می زنن و خیلی راحت میگن فیلم هاشون بدرد نمی خوره بازم از نظر من اصلا ربطی نداره کارگردان اگه بلد باشه از طریق فرم درست و محتوایی که قراره ارائه بده رو درست دربیاره و نتیجه گیری درستی هم داشته باشه اصلا مهم نیست که فیلم هاش بلک باستر یا تجاری باشن
مثلا یکی مثل کامرون که برچسب تجاری بودن بهش خورده ولی به شدت سینما رو می فهمه فیلمی می سازه مثل ترمیناتور 2 و از طرف دیگه یکی مثل برتون ادوارد دست قیچی می سازه هر جفتشون حرفشون تقریبا یکیه تو فیلم ولی به شیوه خودشون اونو نمایش میدن و جفتشون هم کارشون معرکه است و فقط راه حلی که تو فیلم ارائه میدن با هم تفاوت داره
از اون طرف یکی مثل اسپیلبرگ کارش تو تکنیک حرف نداره ولی وقتی پای همون فرم محتوا میاد وسط کارش می رسه به بلندگو و داد زدن اینکه آی ایها الناس ببینید ما چقدر مظلومیم (ببینید یکی مثل اسپیلبرگ کارش تو تکنیک حرف نداره فیلمی مثل فهرست شیندلر یا همون نجات سرباز رایان از منظر تکنیکی بی نظیرند و فهرست شیندلر یکی از بهترین فیلمبرداری های تاریخ سینما رو داره ولی بحث فرم که میاد وسط کارش همون بلندگو هست)
Google