کنسولهای من

[ramaz]

........................

 

[Aʍir Rәzʌ]

شما چه سنی دارین من که تازه گیمر شدم، اولین کنسولی که داشتم (4 سالم بود) Sega Genesis بود، بعد هم PC باز شدم تا اینکه PS2 خریدم، بعد PSP Phat، بعد Xbox 360، بعد PSP ام رو گم کردم () رفتم یک Slim خریدم که هنوز هم دارمش، بعد Xbox ام سوخت که رفتم یک آرکید خریدم و بس، این کل تارخچه ی گیمری ما بود وقتی کلکسیون های شما رو دیدم تصمیم گرفتم از الآن شروع کنم به جمع کردن تا 20 سال دیگه که بیام بازیسنتر عکس Xbox ام رو بزارم بگم یادش بخیر، چه دورانی بود، Gears of War بازی میکردیم میگفتیم ته گرافیکه

 

[mohi110]

اینم نظریه برای خودش بد نیست :d

 

[Democracy]

خب . اینم یه آتاری 2600 ! خیلی دوسش دارم

 

[K.O]

من سگا, دی اس , ایکس باکس, پی اس پی, پلی تری دارم

 

[mohi110]

دوست عزیز ما زدیم کنسولهای قدیمی و در ضمن قرار شده بود عکس بندازیم نه اینکه لینک عکس بدم ممنون

 

[kamran_dotnet]

این برادر ماریو به نظر متخصص میاد :d
چند تا سوال ازش بپرسم :d
یه نفر سوپر نینتندو و نینتندو 64 داره براش فروش
سوپر نینتندو رو میده 35 تومن نینتندو 64 هم میده 45 تومن :d
قیمتش برای خرید مناسب هست ؟
بعد دسته و کارتریج هاشون الان توی بازار پیدا میشه ؟ :d
اگه جواب این سوالا مثبت باشه منم در آینده ای نزدیک عکس میزارم که تاپیک منحرف نشه :d

برادر ماریو (داش محسن) فوق متخصصه
اون موقع که نمی دونستیم کنسول چیه کنسول باز بود.این رو با مدرک دارم میگم ها

 

[Ardi King]

شما ها هم چه کنسول هایی دارین! پولش رو از کجا میاوردین و میارین!؟
ما که نسبت به شما تو این عرصه تازه واردیم

 

[SLASH1]

خب . اینم یه آتاری 2600 ! خیلی دوسش دارم

پس چرا ماله شما اين شكليه ماله من از اين گنده تره و كامل سياه حافظه داره و با دستگيره خاموش و روشن مي شد:d

يه ميكرو هم دارم كه دستش وايرلس بود

حس گفتن بقيش و عكس گذاشتن نيست اما اين 2 تا برا من با بقيه فرق داره

 

[joorab]

منم اول یه آتاری داشتم که بابام 5000 تومن خریده بود برام اون موقه میکرو و سگا هنوز نبود یا عقل ما قد نمیداد با این آتاری خیلی حال می کردیم دسته هاش هم زود زود خراب میشد منتظر میموندیم تا عموم بیاد خونمون تا درستشون کنه اونم بازشون میکرد و چهار تا پایه فنری شکل رو میداد بالا تا اتصال بر قرار بشه جالبه همیشه همین کار رو میکرد و ما هم با اینکه هر دفعه میدیدیم چیکار میکنه عقلمون نمیرسید خودمون این کار رو بکنیم. خلاصه یه روز میخواستیم بریم مسافرت راه دور خونه فک و فامیل قرار شد این آتاری رو کادو ببریم برای پسر خالم که بعدش یه مدل بالاترش رو بخرن برام اما...
اما اون کادو بردن همان و کوتاه شدن دست ما از بازی همان... باباااا ماماااا شما قول دادیییین...
یه روز رفتیم خونه یکی از دوستای دوستم که مایه دار بودن اولین بار میکرو nes رو اونجا دیدم با یه عالمه بازی... داشتم دیوونه میشدم حتا بلد نبودم با اون دسته های تازه بازی کنم یادمه لاک پشت های نینجا رو گذاشته بود من رفته بودم یه گوشه سحنه بلد نبودم بیام وسط... اون موقع تازه سگا اومده بود که فقط تو کلوپ و تو شهر بازیها میشد دید. ما که اهل کلوپ نبودیم هر موقع میرفتیم شهر بازی یه چند دست با اون دستگاهای بزرگ اندازه کمد بازی می کردیم یادمه هر دور یه سکه مینداختیم توش 5 تومن یه بارم عیدیامونو جمع کردیم من و داداشم رفتیم 300 تومنی شورش بازی کردیم... من اون موقع فکر میکردم سگا به همون بزرگیه داخل کمد و با تلویزیون... خلاصه بعد از فشارهای همه جانبه که به پدر وارد کردیم بالاخره موفق شدیم یه میکرو بخریم. میکرو خریدن همان و از خواب و خور افتادن من همان.. کار به جایی رسیده بود که سر سفره نهار یه لقمه میزاشتم دهنم تا این لقمه رو بجوم یه دست میکرو هم بازی میکردم بابام هم کفری میشد و تلویزیون رو خاموش میکرد...
سگا مال از ما بهترون بود و پول ما نمیرسید بخریم. بازیای میکرو هم گرون بودن خود کنسول رو خریده بودیم 13000 تومن بازیاش 5-6 هزار تومن بود... واسه همینم بازیاشو بعد از چندین بار تموم کردن میبردیم مغازه دار 1000 تومن میگرفت عوض میکرد. یکی از کابوس های دوران میکرو خراب شدن دسته ها بود که اولین نشونش این بود که تند تند استارت میزد. خلاصه دوران میکرو و سگا گذشت تا وارد عصر ps شدیم. اون اوایل که اومده بود تو خوابم نمیدیدیم بتونیم بخریمش تا اینکه چند سالی گذشت و داداشم رفت دانشگاه. تازه تازه ps2 اومده بود که یه روز داداشم رفت به جای دوستش امتحان داد و حدود 100 تومن به عنوان حق الزحمه دریافت کرد که با پیشنهاد من عواید حاصل از اون کار رو اختصاص دادیم به خرید یه ps کارکرده. وااای چه دورانی بوود.. شب تا صبح evil - dino crysis - silent hill ..... بازی می کردم پدر دستگاه رو در آورده بودم... تا اینکه لنزش ضعیف شد و دستگاه رو کج میزاشتم با کار کنه اون موقع هم لنز نمیفروختن. وقتی دیگه لنز کامل از کار افتاد و ما هم تو تحریم لنز بودیم به ناچار به خودکفایی رسیدیم در تولید لنز.. میرفتم جمعه بازار و لنز دستگاهای ویدئو سی دی های خراب رو می خریدم با لنز کنسول ترکیب می کردم و با هزار بدبختی تنظیم می کردم و یه چند ماهی کار میکرد. متاسفانه ps2 رو قسمت نشد داشته باشم و pc خریدم با گرافیک 128 که اون موقع آخرش بود... با رفتن به خدمت سربازی دیگه دوران لذت بردن از بازی برام تموم شد... pc رو ارتقاع دادم.. psp خریدم.. ds...xbox360..GBA..اما دیگه هیچوقت اون لذت بازیای قدیمی تکرار نشد...

 

[mahmood2020]

و هيچ وقت هم تكرار نميشه دوست من مطمين باش

 

[highlight]

منم اول یه آتاری داشتم که بابام 5000 تومن خریده بود برام اون موقه میکرو و سگا هنوز نبود یا عقل ما قد نمیداد با این آتاری خیلی حال می کردیم دسته هاش هم زود زود خراب میشد منتظر میموندیم تا عموم بیاد خونمون تا درستشون کنه اونم بازشون میکرد و چهار تا پایه فنری شکل رو میداد بالا تا اتصال بر قرار بشه جالبه همیشه همین کار رو میکرد و ما هم با اینکه هر دفعه میدیدیم چیکار میکنه عقلمون نمیرسید خودمون این کار رو بکنیم. خلاصه یه روز میخواستیم بریم مسافرت راه دور خونه فک و فامیل قرار شد این آتاری رو کادو ببریم برای پسر خالم که بعدش یه مدل بالاترش رو بخرن برام اما...
اما اون کادو بردن همان و کوتاه شدن دست ما از بازی همان... باباااا ماماااا شما قول دادیییین...
یه روز رفتیم خونه یکی از دوستای دوستم که مایه دار بودن اولین بار میکرو nes رو اونجا دیدم با یه عالمه بازی... داشتم دیوونه میشدم حتا بلد نبودم با اون دسته های تازه بازی کنم یادمه لاک پشت های نینجا رو گذاشته بود من رفته بودم یه گوشه سحنه بلد نبودم بیام وسط... اون موقع تازه سگا اومده بود که فقط تو کلوپ و تو شهر بازیها میشد دید. ما که اهل کلوپ نبودیم هر موقع میرفتیم شهر بازی یه چند دست با اون دستگاهای بزرگ اندازه کمد بازی می کردیم یادمه هر دور یه سکه مینداختیم توش 5 تومن یه بارم عیدیامونو جمع کردیم من و داداشم رفتیم 300 تومنی شورش بازی کردیم... من اون موقع فکر میکردم سگا به همون بزرگیه داخل کمد و با تلویزیون... خلاصه بعد از فشارهای همه جانبه که به پدر وارد کردیم بالاخره موفق شدیم یه میکرو بخریم. میکرو خریدن همان و از خواب و خور افتادن من همان.. کار به جایی رسیده بود که سر سفره نهار یه لقمه میزاشتم دهنم تا این لقمه رو بجوم یه دست میکرو هم بازی میکردم بابام هم کفری میشد و تلویزیون رو خاموش میکرد...
سگا مال از ما بهترون بود و پول ما نمیرسید بخریم. بازیای میکرو هم گرون بودن خود کنسول رو خریده بودیم 13000 تومن بازیاش 5-6 هزار تومن بود... واسه همینم بازیاشو بعد از چندین بار تموم کردن میبردیم مغازه دار 1000 تومن میگرفت عوض میکرد. یکی از کابوس های دوران میکرو خراب شدن دسته ها بود که اولین نشونش این بود که تند تند استارت میزد. خلاصه دوران میکرو و سگا گذشت تا وارد عصر ps شدیم. اون اوایل که اومده بود تو خوابم نمیدیدیم بتونیم بخریمش تا اینکه چند سالی گذشت و داداشم رفت دانشگاه. تازه تازه ps2 اومده بود که یه روز داداشم رفت به جای دوستش امتحان داد و حدود 100 تومن به عنوان حق الزحمه دریافت کرد که با پیشنهاد من عواید حاصل از اون کار رو اختصاص دادیم به خرید یه ps کارکرده. وااای چه دورانی بوود.. شب تا صبح evil - dino crysis - silent hill ..... بازی می کردم پدر دستگاه رو در آورده بودم... تا اینکه لنزش ضعیف شد و دستگاه رو کج میزاشتم با کار کنه اون موقع هم لنز نمیفروختن. وقتی دیگه لنز کامل از کار افتاد و ما هم تو تحریم لنز بودیم به ناچار به خودکفایی رسیدیم در تولید لنز.. میرفتم جمعه بازار و لنز دستگاهای ویدئو سی دی های خراب رو می خریدم با لنز کنسول ترکیب می کردم و با هزار بدبختی تنظیم می کردم و یه چند ماهی کار میکرد. متاسفانه ps2 رو قسمت نشد داشته باشم و pc خریدم با گرافیک 128 که اون موقع آخرش بود... با رفتن به خدمت سربازی دیگه دوران لذت بردن از بازی برام تموم شد... pc رو ارتقاع دادم.. psp خریدم.. ds...xbox360..GBA..اما دیگه هیچوقت اون لذت بازیای قدیمی تکرار نشد...

دمت گرم! نمی دونی خوندن متنی که نوشتی چقدر برام لذت بخشه! هیچی قدیم نمیشه: هیچی و هیچ وقت!
یادش بخیر!

 

[Dinosaur]

پس چرا ماله شما اين شكليه ماله من از اين گنده تره و كامل سياه حافظه داره و با دستگيره خاموش و روشن مي شد:d

منم از اینا داشتم که ایشون عکسش رو گذاشته اسمش Atari 2600 Junior هست ! یه چیزی تو مایه های این سالها که هر کنسول یه نسخه Slim هم میده بیرون , Atari 2600 هم این طوری بوده

 

[Ooops]

من اولین دستگاه بازی که به چشمم دیدم Commodore 64 بود. تو 4 یا 5 سالگی! در واقع ما یه همسایه ای داشتیم اونموقع که یه پسر 9 ساله داشت که به دلیلی که الان یادم نمیاد، پاهاشو عمل کرده بود و نمیتونست از خونه بیرون بره. حتی مدرسه هم نمیرفت و براش معلم گرفته بودن. حالا مادرش بعضی اوقات به من یا یکی دو نفر دیگه از بچه ها میگفت که بریم خونشون و با "امین" پسرش بازی کنیم که خیلی احساس تنهایی نکنه! و امین هم یه Commodore 64 داشت
نمیتونید تصور کنید وقتی که من تو کوچه با دوچرخه دنبال دخترای مردم میکردم و یهویی مادر امین میومد صدام میکرد و میگفت که میرم با امین بازی کنم یا نه، چه احساس توپی بهم دست میداد! یعنی شاید اگر پای امین اونطوری نبود، منم هیچوقت گیمر نمیشدم و اینهمه از عمرمو پای این بازیها هدر نمیدادم
ای خدا...

 

[joorab]

دمت گرم! نمی دونی خوندن متنی که نوشتی چقدر برام لذت بخشه! هیچی قدیم نمیشه: هیچی و هیچ وقت!
یادش بخیر!

آره متاسفانه دیگه تکرار نمیشه من هر موقع میرم بیرون یه سر به این مغازه های کنسول و بازی فروشی میزنم و از پشت ویترین به کنسولا و وسایل جانبیشون زل میزنم مثل کسی که چیزی رو گم کرده و داره دنبالش میگرده اما پیداش نمی کنه...