کوجیما هم اکنون در حال کار بر روی اسکریپت بازی «Death Stranding» است

[Ali Rz]

اخیرا کوجیما صحبتی کرده است، در مورد اینکه روند توسعه عنوان «Death Stranding» الان در کجا قرار دارد.

ما از زمان معرفی Death Stranding اطلاعات کمی از آن شنیده‌ایم، هنوز ما تاریخ انتشار بازی را نمی‌دانیم؛ اما بی‌صبرانه منتظریم که دست‌پخت جدید کوجیما و تیم او را بچشیم.

این عاملی است که باعث می‌شود، نسبت به شنیدن اطلاعات جدید برای این عنوان هیجان‌زده باشیم. با توجه به توییت جدید کوجیما، ظاهرا وی در حال نوشتن اسکریپت این بازی است.

همچنین کوجیما جزئیات دیگری منتشر نکرد، بازی هنوز بدون تاریخ انتشار است، اما انتظار داریم که دو سال از انتشار آن فاصله داشته باشیم.

منبع

Read the whole post here.

 

[Daedalus]

بیشتر لذت متال گیر برای من که به واسطه همون میان پرده های طولانی بازی بوده که همیشه توشون باید منتظر یک یا چند تا اتفاق مهیج میبودیم. خیلیای دیگه هم فکر کنم همین نظر رو داشته باشن پس نتیجه این میشه که این مورد "ایراد" به حساب نمیاد.

چرا ایراد به نظر نیاد؟ یه روش منسوخ شده که شاید یه زمانی خوب بوده(اونم در حد MGS3 و نه آش شله قلم‌کاری مثه MGS4) ولی الان بزارنش هیچ جای توجیهی نداره. به علاوه کیفیت روایت و داستان خاصی هم نداره سری. یه سری شخصیت دوست داشتنی داره و یه سری اتفاقاتی که پر سوراخ سمبه هستن و جای توجیه ندارن.

 

[Akiba]

ایراد که عمرا! بلکه از نکات مثبته بازی بود! و خیلی ها سر همین مورد از MGS V شاکی بودن!
اگر MGS V روایت امروزیه که بندازنش تو جوب بهتره! همون منسوخ شده ها هم دوست داشتنی تره و هم بهتره

 

[vivanred]

از نکاث مثبت MGS ها همون میان پرده های قوی و دراماتیک عالی هستش که در MGSV بزرگترین مشکل بازی هستش دقیقا به همراه تکرار مکررات مرحله های اصلی وگرنه در کل MGS عالی نبود اما بازی خوبی بود.

 

[Cait Sith]

چرا ایراد به نظر نیاد؟ یه روش منسوخ شده که شاید یه زمانی خوب بوده(اونم در حد MGS3 و نه آش شله قلم‌کاری مثه MGS4) ولی الان بزارنش هیچ جای توجیهی نداره. به علاوه کیفیت روایت و داستان خاصی هم نداره سری. یه سری شخصیت دوست داشتنی داره و یه سری اتفاقاتی که پر سوراخ سمبه هستن و جای توجیه ندارن.

به نظرم این یه چیز سلیقه ایه. کسی حوصله میان پرده داستانی و گوش دادن دیالوگ رو نداشته باشه مسلما به احتمال زیاد با بازیهای گرافیک ادونچر هم حال نمیکنه و این دلیل نمیشه اونا بد باشن. کما اینکه چنین چیزیم میبینیم و خیلی از این دسته از بازیها متنفرن. یا مثلا زلدا که خیلیا میبینن زیاد گیم پلی داره و بیخیالش میشن
MGS داستان خاصی نداره؟ خب این نظر شماست. و اینکه اون زمانی که MGS1 اومد و من همون موقع که نه-دو سه سال بعدش بازیش کردم واقعا تو نوع خودش بی نظیر و منحصر به فرد بود با همین میانپرده های طولانی. هنوز که هنوزه اون تیکه هایی که اسنیک برای بار اول گری فاکس و اسلات رو دید، کشته شدن اسنایپر ولف و... یادم مونده. یا دیالوگهایی که بار اول بین اسنیک و اتاکان از طریق رادیو رد و بدل شد. اتفاقا اوج هنر کوجیما تو همین میانپرده ها بود. کیفیت روایت هم تو تمام شماره ها تو بالاترین سطح خودش بوده چه در شماره 1 چه در شماره 2 (با اندینگ غیرمنتظره ش) و در چه شماره 3 و 4 مشکلی با روند داستان بازی ندیدم

 

[Dr. Ariamax]

چطور ممکنه کسی بگه میان پرده های متالگیر خوب نیستن و آزار دهنده هستن؟
یه موقع هست یکی اصلا دنبال داستان نیست و میخواد بزن بهادر بره جلو و فقط خون و کشتار ببینه
یه موقع هست که داستان بالاترین اولویت رو داره و پر از رمز و راز و تئوری و رفرنس هست و برای روایتش به اکت طبیعی کارکتر ها نیاز هست نه صرفا رد و بدل شدن یه سری جمله
و طبیعتا نه کسی فن های MGS رو مجبور کرده که دنبال بازی هایی مثل COD باشن
نه کسی فن های گیمپلی بدون داستان رو مجبور کرده که بشینن پای MGS تا مجبور باشن کاتسین ببینن
مهربون باشید با هم

 

[Justiciar]

چطور ممکنه کسی بگه میان پرده های متالگیر خوب نیستن و آزار دهنده هستن؟
یه موقع هست یکی اصلا دنبال داستان نیست و میخواد بزن بهادر بره جلو و فقط خون و کشتار ببینه
یه موقع هست که داستان بالاترین اولویت رو داره و پر از رمز و راز و تئوری و رفرنس هست و برای روایتش به اکت طبیعی کارکتر ها نیاز هست نه صرفا رد و بدل شدن یه سری جمله
و طبیعتا نه کسی فن های MGS رو مجبور کرده که دنبال بازی هایی مثل COD باشن
نه کسی فن های گیمپلی بدون داستان رو مجبور کرده که بشینن پای MGS تا مجبور باشن کاتسین ببینن
مهربون باشید با هم

هیچ ربطی به سلیقه شخص و اهمیت و داستان و فلان و بهمان نداره، بازیسازی رو اگر یک فن در نظر بگیریم یک سری مقوله و ارزش داره ... بازی‌هایی مثل Fallout New Vegas و Brothers A tale of Two Sons و Witness و چه چه، داستان خودشون رو در روند گیم‌پلی به گیمر منتقل می‌کنند. دقیقا وجه تمایز بازیسازی از دید یک هنر، از مدیوم مشابه یعنی سینما، همینه. سینما یک تجریه رو به مخاطب نشون میده، بازی مخاطب رو در روند اون تجربه میگذاره و بهش قدرت تعامل میده. البته که نمیشه انتظار داشت کاتسین‌ها به طور کلی از بازی‌ها حذف بشن اما حداقل با قانون و قاعده اینکه چطور بازی بسازیم، استفاده حداقلی از کاتسین توصیه میشه. دقیقا دلیل بوجود اومدن QTE ها هم همینه، که اونها هم راه حل نیستن، بیشتر مسخره بازی‌ان. فکر کردن با خودشون اگر بتونیم این کات‌سین رو تعاملی کنیم، میشه از زیربار اینکه برای تعریف داستان باید دست به دامن سینما بشیم، قصر در برن

 

[Dr. Ariamax]

هیچ ربطی به سلیقه شخص و اهمیت و داستان و فلان و بهمان نداره، بازیسازی رو اگر یک فن در نظر بگیریم یک سری مقوله و ارزش داره ... بازی‌هایی مثل Fallout New Vegas و Brothers A tale of Two Sons و Witness و چه چه، داستان خودشون رو در روند گیم‌پلی به گیمر منتقل می‌کنند. دقیقا وجه تمایز بازیسازی از دید یک هنر، از مدیوم مشابه یعنی سینما، همینه. سینما یک تجریه رو به مخاطب نشون میده، بازی مخاطب رو در روند اون تجربه میگذاره و بهش قدرت تعامل میده. البته که نمیشه انتظار داشت کاتسین‌ها به طور کلی از بازی‌ها حذف بشن اما حداقل با قانون و قاعده اینکه چطور بازی بسازیم، استفاده حداقلی از کاتسین توصیه میشه. دقیقا دلیل بوجود اومدن QTE ها هم همینه، که اونها هم راه حل نیستن، بیشتر مسخره بازی‌ان. فکر کردن با خودشون اگر بتونیم این کات‌سین رو تعاملی کنیم، میشه از زیربار اینکه برای تعریف داستان باید دست به دامن سینما بشیم، قصر در برن

با این حال کاتسین های متالگیر نسبت به مابقی بازی ها یک سری تفاوت جامع دارن
ترکیب بندی و کادر های سینمایی و همچنین اکت کارکتر ها و جزئیات کاتسین ها نسبت به بقیه بازی ها خیلی بهتر کار شده و همین باعث میشه که کاتسین های متالگیر نه تنها مشکل نداشته باشن بلکه همه ی ما رو توی نسخه ی پنجم به خاطر کوتاه بودن کاتسین ها نا امید کرد

 

[REZA TAEL]

چرا ایراد به نظر نیاد؟ یه روش منسوخ شده که شاید یه زمانی خوب بوده(اونم در حد MGS3 و نه آش شله قلم‌کاری مثه MGS4) ولی الان بزارنش هیچ جای توجیهی نداره. به علاوه کیفیت روایت و داستان خاصی هم نداره سری. یه سری شخصیت دوست داشتنی داره و یه سری اتفاقاتی که پر سوراخ سمبه هستن و جای توجیه ندارن.

دقیقا.

ببین مشکل من با متال گیر اینه که بستر داستانی که انتخاب کردن در دوران جنگ سرده،این که همچین دوران مهمی رو انتخاب میکنی،باید یه دید انقادی-سیـاسی رو که میشه از دل اون دوران درآورد و به مخاطب امروزی تحویل داد،نشون بدی،نه اینکه یه مشت کرکتر باحال بندازی توش که داستان عشق و عاشقیشون و پدر پسریشون میتونست در هر دوره زمانی دیگری اتفاق بیوفته.

مثلا سم هاوسر رو ببین واسه رد دد که میره سمت غرب وحشی،تمام اون دید اجتماعی و انتقادی که مستقیما به زندگی جامعه امروزی هم مرتبطه رو از توش درمیاره(داستان تراژیک جان مارستون نکته اصلی رد دد نیست)،واسه همین معتقدم مثلا راکستار میرفت سمت دورانی مث جنگ سرد مثلا،زمین تا آسمون اثر متفاوتی رو با approach ژاپنی جماعت داشتیم.

البته ژاپن همینه،ژاپن کلا سینماش رو هم ببینی،بیشتر به فرد و حس های ناب انسانی مث عشق/نفرت/حسادت/کینه اینا میپردازه تا یک تاثیر کلی و اجتماعی،کلا از این زاویه اصلا نگاه نمیکنن به موضوعات.

با این حال به نظر من متال گیر سالید 1،یکی از برترین بازی های تاریخه،نه برای داستانش که به نظرم فقط چیز خوبیه نه بیشتر،بلکه برای لول دیزاین و باس دیزاین غیرقابل باوری که داره...کلا فرنچایز متال گیر و طبعا کوجیما به نظرم اشتباهی معروف شدن،یعنی میباس معروف بشن اما سر چیز اشتباهی معروف شدن،همون خود کوجیما هم مقصره که به خودش میگه یه کارگردان سینمایی شکست خورده،در صورتی که این مرد بزرگ یک بازی ساز بالفطره ست نه یه اسکریپت نویس و روایت گر.

هیچ ربطی به سلیقه شخص و اهمیت و داستان و فلان و بهمان نداره، بازیسازی رو اگر یک فن در نظر بگیریم یک سری مقوله و ارزش داره ... بازی‌هایی مثل Fallout New Vegas و Brothers A tale of Two Sons و Witness و چه چه، داستان خودشون رو در روند گیم‌پلی به گیمر منتقل می‌کنند. دقیقا وجه تمایز بازیسازی از دید یک هنر، از مدیوم مشابه یعنی سینما، همینه. سینما یک تجریه رو به مخاطب نشون میده، بازی مخاطب رو در روند اون تجربه میگذاره و بهش قدرت تعامل میده. البته که نمیشه انتظار داشت کاتسین‌ها به طور کلی از بازی‌ها حذف بشن اما حداقل با قانون و قاعده اینکه چطور بازی بسازیم، استفاده حداقلی از کاتسین توصیه میشه. دقیقا دلیل بوجود اومدن QTE ها هم همینه، که اونها هم راه حل نیستن، بیشتر مسخره بازی‌ان. فکر کردن با خودشون اگر بتونیم این کات‌سین رو تعاملی کنیم، میشه از زیربار اینکه برای تعریف داستان باید دست به دامن سینما بشیم، قصر در برن

دقیقا این چیزی بود که من 2-3 سال پیش در مورد روایت دارک سولز میگفتم حالا یه سری از سینما استفاده میکنن،یه سری دیگه هم داستانای خفن و پر پیچ و تابشون رو از رمان و ادبیات میگیرن،بدین گونه که رو زمین یه تیکه اسکرولی انداخته،تو کلیک میکنی روش کرکتر خرامان خرامان و شلنگ اندازان میره سمتش و میگیرتش،بعد اسکرول میاد کل صفحه رو میگیره مخاطب کنترلر یا موس رو میزاره کنار میشینه 10-15 دقیقه متن میخونه،بعد میگه به به عجب داستانی...البته نمیشه اینگونه شیوه روایت رو کاملا زیر سوال برد، خیلی از بازی های مورد علاقه خودم هم اینطورین،اما بحث سر اولویت بندیه که من اون گونه روایت رو ترجیح میدم.

البته این نوع داستان گویی قبل دارک سولز تو ایکو اوئدا هم بود،اما این فرم برای داستان اوئدا هر چند پر ازخلاقیت بود اما به هر حال کار بسیار راحت تری بود تا کار میازاکی،روایت داستان عظیم دارک سولز به این شکل رسما 50 کیلو مردانگی() میخواست

البته البته ناگفته نماند،ما برای بررسی این گونه روایت ها،به عقب برگردیم میرسیم به سال 1998 و خدای خدایان هف لایف 1 واقعا عجیبه این هف لایف...

 

[Daedalus]

ایراد که عمرا! بلکه از نکات مثبته بازی بود! و خیلی ها سر همین مورد از MGS V شاکی بودن!
اگر MGS V روایت امروزیه که بندازنش تو جوب بهتره! همون منسوخ شده ها هم دوست داشتنی تره و هم بهتره

ببین عزیز دل من. شما دوست داری نوش جونت. ولی صحنه‌ی ازدواج مریل، یا صحنه‌ای که نائومی میخواد بمیره. مثلاً توی MGS4 به قدری حال به هم زن و لوس و بد و همه چی بود که نمیدونم چطور احساساتم رو بیان کنم. شما فنی دوست داری بازم نوش جونت. ولی این که بیاین بگین «چطور ممکنه بدتون بیاد» یا «شماها نمی‌فهمین» خیلی بامزس. سری متال‌گیر در نهایت طبق گفته‌ی خود سازندش قرار بوده حس b-movie ها (یا فیلم‌های درجه ۲ـه قهرمان محور(؟)) هالیوودی رو بده.

من در ادامه هر چی میگم نقد فرماله به اثر واقعاً، هیچ‌گونه سلیقه‌ای توش مطرح نیست. شما توی داستان MGS4 چی داری؟ به طور خلاصه "Nanomachines". جواب تمام حفره‌های داستانی با این قراره داده بشه. چرا بیگ‌باس زندس؟ نانوماشین‌ها. چرا نائومی زندس؟ نانوماشین‌ها. چرا پاتریوتا فلانن نانوماشینا. این گونه سطحی و بیهوده و این مدلی جواب دادن، از نظر فرمال یه ایراد اساسیه. هیچ‌کدوم دوست نداریم الان G.R.R.M بیاد برای سری ASoIaF و پلات‌هولاش یهو بگه خدا خواست. قبول داری؟ خوب نیست.

در مورد روند کارگردانی هم، ببین. چالش اصلی بازی‌های رایانه‌ای و اون چیزی که اونا رو از مدیوم سینما جدا می‌کنه؛ بخش تعامل‌پذیری هست. اگر ما قراره این رو بگیریم ازشون، یا باید داستان فوق‌العاده جذابی بهشون ارائه کنیم که بتونه با داستان‌های مدیوم سینما و انیمیشن رقابت کنه تا اثر فوق العاده خوبی بشه. یا این که روی‌کرد جدیدی اتخاذ کنیم که اگر داستانمون هم ضعیف‌تره حتی نسبت به داستان‌های سایر مدیوم‌هایی که به صورت هنر مطرح هستن، ارزش هنری داشته باشه. مخاطب توش غرق شه و بتونه احساسات متعددی رو تجربه کنه.
از این نظر MGSV:GZ به مراتب از اثری مثل MGS4 بهتره. توی همون یک ساعت بنده غرق دنیایی بودم که هر چند کوچک بود و فقط یک ساعت بود ولی لذت بسیاری بهم داد.

MGS4 از نظر گیم‌پلی شاید نسبت به MGS3 و امثالهم پیشرفت کرده باشه، ولی در مقابل بازی ـی که ۳ سال قبل خودش اومده یعنی SC:CT یه جک به تمام معناست. روند تکراری مراحل، مثل اون تعقیب و گریز. کنترل افتضاح اسنیک؛ گیم‌پلی رو اعصاب و مخفی‌کاری واقعاً ابتدایی بازی در شأن این که بگن یکی از بهترین بازی‌های نسل قبل هست نیست.(تنها نکته مخفی‌کاری بازی کاموفلاژ هست). باس‌های بازی واقعاً باس‌های خوبی نیستن. برخلاف مثلاً MGS3. تمام این نکته‌ها رو بزاریم کنار، این که این بازی اساساً به عنوان فن سرویس ساخته شده چیزی هست که از نظر هنری میکوبتش زمین. هنرمند پشت این بازی هیچ دید و ویژن هنری نداشته و صرفاً به خاطر طرفدارها و احتمالاً پول توی جیبشون ساخته. فن سرویس برای فن‌هاست، من فن نیستم و لذت نمی برم و حتی اذیت هم میشم.

MGSV:TPP مشکلات فراوانی داره، بازی به قطع ناتمومه. همه جور مشکلی داره، ولی نکته‌ای که هست من اقلاً هیچ احساسی نکردم که داستان تو این بازی جدی گرفته شده باشه خیلی. اقلاً باهات روراسته، آره حسرت میخوری که ای کاش بازی کامل و پرفکت میبود و اگه اینجوری میبود چی میشد. ولی آخرش میگی به درک! داستان صرفاً بهونه‌ای بود تا ما بازی کنیم. بازی گیم‌پلیی داره که به جد شاهکاره و به قطع یکی از بهترین و خوش‌دست‌ترین هاست. نواقض بازی هم مشهودن، اکت دوم بازی کاملاً تکراره و هیچی نداره اما تو زور نشدی به تموم کردن، یا نگاه کردن یا هر چیز دیگه‌ای، مشکلی که MGSV:TPP داره نه کیفیت محتوای بازی بلکه کمبود اونه. از نظر کمیت مشکل داره. کات‌سین‌های بازی طول مناسبی دارن ولی خیلی کمن. داستان بازی به طور قطع باید کامل‌تر می‌بود، اما اگر داستان رو فراموش کنیم خود بازی یک تجربه فوق العاده لذت بخشه.

 

[Akiba]

والله من فن MGS نبودم که MGS4 برای من و پول توی جیبم ساخته شده باشه! اولین تجربه م از سری هم همین MGS4 بوده و بعدش چندتا دیگه از نسخه ها رو بازی کردم!

اما MGS4 رو اصلا و ابدا موافق نیستم که گیم پلی تکراری داره! اونی که گیم پلی تکراری داره بدون شک MGS Vهه!
توی MGS4 هم زورتون نکردن بشینید ببینید! خیلی شیک و مجلسی Skip کنید بره اگر این بحثه!(قابلیتشم هست چون یک سری آیتم ها اصلا با اسپیدران باز میشه و باید چنین کنید!)

اینکه میگید داستان جدی گرفته نشده توی MGS V و صرفا بهونه ای بود برای بازی کردن، الان نکته مثبت شد؟
گیم پلی دست گیمر رو خیلی باز میزاره و شاید روی کاغذ خوب باشه، ولی در عمل اصلا و ابدا به درد نمیخوره!

این زور نشدن به تموم کردنم خوبه! جالبه! خوب هیچ بازیی آدم زور نشده به تموم کردن، هرجا حس تکراری بودن دست داد، خیلی شیک و مجلسی دسته رو میزاری زمین و alt+f4 یا دیسک رو از تو کنسول در میاری و ...!
اگر MGS V کسی رو مجبور به ادامه نمیکنه، خوب MGS4 و بقیه بازی ها هم نمیکنند! یه چی بگید بگنجه خو!

اگر داستان MGS V رو هم فراموش کنیم، برای چندمین بار رفتن به یک جا و همون کارها رو انجام دادن(بدون در نظر گرفتن اکت2 اصلا!) هیچ تجربه لذت بخشی نداره!
بهترین بخش های همین MGS V دقیقا مراحلی بود که خطی بودن و خبری از اون امکانات نبود! (من اصلا فکر میکنم اگر محدودیت هایی که تو مراحل تکراری اکت2 اعمال شده بود، توی همون بخش اول بود، بازی خیلی جذاب تر میتونست بشه!)


به باس های MGS4 هم اشاره کردی، به باس های MGS V هم اشاره میکردی خو!
به شخصه هم باس های MGS4 هم برام جذاب بودن، هم متنوع بودن!


همونقدر که از نظر شخصی داری نقد وارد میکنی به بازی که من فلان رو دوست ندارم، فلان بخش حال به هم زنه و ...، همونقدرم بقیه میتونند لذت ببرن! بازخورد عموم هم مشخصه که از MGSهای منسوخ قبلی بیشتر لذت بردن/میبرن یا MGS V !

بازم بگم، من هنوز کل سری رو بازی نکردم و تا وقتی هم بازی نکنم، خودم رو نمیتونم با بازی کردن 3-4نسخه ش فن بدونم!
اما MGS4 به طور کلی چیزی بود مخالف آرمان های من! از سبک مکا به شدت متنفرم! و تا قبل از MGS4 هیچ بازیی رو یادم نمیاد که تفنگ توش باشه و تموم کرده باشم!
اما مبارزه متالگیرهای MGS4 بسی به نظرم فوق العاده و جذاب بود! گیم پلیش هم تنوع خیلی خوبی داشت که باعث شد با تفنگ صلح کنم! و تقریبا هر سال یکدور بشینم بازی کنم که هم لذت ببرم و هم کات سین هاش رو دوباره و دوباره ببینم!

 

[Cloud Strife]

به نظر من جذابیت سری MGS به همین کات سین های طولانی و روایت پرجزییات و پیچیدش هست. MGS با یه روایت مدرن یه چیز عجیب غریب و بیخود به نظر میاد. MGSV شاهد خیلی خوبیه. حالا هرکسی که با این قضیه حال نمیکنه، فکر میکنه بده یا زیاده و یا هرچیز دیگه میتونه اصلا بازی نکنه اصلا چه دلیلی داره کسی که با این مدل روایت حال نمیکنه بیاد MGS بازی کنه؟ مثل این میمونه که یکی JRPG کلاسیک بازی بکنه بعد بگه چون مبارزاتش نوبتیه پس آَشغاله. و باید مدرن بشه. در صورتی که درست ترش اینه که اون شخص نباید اصلا این ژانر رو تجربه کنه.

 

[Daedalus]

به نظر من جذابیت سری MGS به همین کات سین های طولانی و روایت پرجزییات و پیچیدش هست. MGS با یه روایت مدرن یه چیز عجیب غریب و بیخود به نظر میاد. MGSV شاهد خیلی خوبیه. حالا هرکسی که با این قضیه حال نمیکنه، فکر میکنه بده یا زیاده و یا هرچیز دیگه میتونه اصلا بازی نکنه اصلا چه دلیلی داره کسی که با این مدل روایت حال نمیکنه بیاد MGS بازی کنه؟ مثل این میمونه که یکی JRPG کلاسیک بازی بکنه بعد بگه چون مبارزاتش نوبتیه پس آَشغاله. و باید مدرن بشه. در صورتی که درست ترش اینه که اون شخص نباید اصلا این ژانر رو تجربه کنه.

؟
بحث رو نپیچون. MGS4 به طور کلی یک آش شله‌قلم‌کاره. این نه ربطی به این داره که MGS به صورت کلی سری خوبی هست یا نه یا چیز دیگه‌ای. کات‌سین‌های MGS4 چندین برابر MGS3 هست. همشون هم کیفیت پایین‌تری دارن از نظر کیفیت کارگردانی. تازه این هم نه. شخصیت‌هایی که توی دو بازی بودن قابل مقایسه نیستن. یعنی نکته‌ی خاصی نداره کلاً داستان سری جز چندین شخصیت که خیلی خوب طراحی شدن و آدم باهاشون ارتباط برقرار میکنه.(بیگ باس،باس ، لیکوئید، آسلات، خود اسنیک) ولی توی MGS4 به طرز عجیبی هیچ شخصیت جذابی وجود نداره، خود اسنیک هست و خودش و به طرز خیلی افراطی هم داستان بازی بد میره جلو.
کات‌سین اساساً جزئی از گیم‌پلی نیست و تو ژانربندی هم وارد نمیشه. سفسطه نکن. هیچ‌کی نمیگه این خیلی کات‌سین داره پس فلان نوع بازیه. هیچ‌ربطی هم نداره که نباید تجربه کنم یا نه. نقدم به اثر وارده.

داستان رو کنار بزاریم، MGS V یکی از بهترین بازی های تاریخه آزادی عملی که تو گیم پلی این عنوان وجود داره بی نظیره. البته به نظر خودم داستانش خیلی هم داغون نبود و یه سری سکانس واقعا خفن و تاثیرگذار داشت، ولی اون ایده ای که کوجیما از اول در نظر داشت رو خوب در نیاورده بود. در مورد ماموریت های تکراری هم راستش من تقریبا هیچ کدوم از ماموریت های تکراری رو نرفتم و نمیدونم روی روند داستان یا پایان بازی تاثیر میزاره یا نه، ولی اگه تاثیر نزاره و با توجه به اینکه اجباری به رفتن اونا نیست، یه نکته منفی خیلی بزرگ به حساب نمیاد در کل تمام جوانب رو در نظر بگیریم، MGS V حداقل جز برترین های این نسل به حساب میاد.

آخه داستانش رو هم نزاریم کنار، اقلاً یه داستان ضعیف که مانور هم روش کمتر داده شده خیلی برای من قابل‌قبول‌تر از یه داستان دراز و ضعیفه که هی ۲۰ دقیقه مجبورت کنه بشینی نگاه کنی. (آره میگی اسکیپ کن ولی خب آدم میگه واییی این کوجیماس بلده بسازه فلان بهمان بهرحال بار اول نگاه میکنه دیگه. بعدش پشیمون میشه میگه ای خدا چرا نگاه کردم.)

 

[Frobary]

داستان رو کنار بزاریم، MGS V یکی از بهترین بازی های تاریخه آزادی عملی که تو گیم پلی این عنوان وجود داره بی نظیره. البته به نظر خودم داستانش خیلی هم داغون نبود و یه سری سکانس واقعا خفن و تاثیرگذار داشت، ولی اون ایده ای که کوجیما از اول در نظر داشت رو خوب در نیاورده بود. در مورد ماموریت های تکراری هم راستش من تقریبا هیچ کدوم از ماموریت های تکراری رو نرفتم و نمیدونم روی روند داستان یا پایان بازی تاثیر میزاره یا نه، ولی اگه تاثیر نزاره و با توجه به اینکه اجباری به رفتن اونا نیست، یه نکته منفی خیلی بزرگ به حساب نمیاد در کل تمام جوانب رو در نظر بگیریم، MGS V حداقل جز برترین های این نسل به حساب میاد.

 

[pizza]

با این حال به نظر من متال گیر سالید 1،یکی از برترین بازی های تاریخه،نه برای داستانش که به نظرم فقط چیز خوبیه نه بیشتر،بلکه برای لول دیزاین و باس دیزاین غیرقابل باوری که داره

دقیقاً برعکس گفتی! اتفاقاً اون چیزی که mgs1 رو ممتاز کرد داستانش و دیالوگ‌ها و اتمسفرش بود، نه باس فایت‌هاش و گیم پلی‌اش. (بنده mgs1 رو سالها پیش عاشقانه قورتش دادم! اونم نه یه بار، ده‌ها بار!)

 

[mohsen_mzh]

دقیقاً برعکس گفتی! اتفاقاً داستانش و دیالوگ‌هاشه که فوق‌العادست، نه باس فایت‌هاش. (بنده mgs1 رو سالها پیش عاشقانه قورتش دادم! اونم نه یه بار، ده‌ها بار!)

باس فایت های نسخه 1 عالی بودن. و نسخه 3 هم. 4 بد بود و 5 افتضاح.
//
کلا اگر گیم پلی MGS V رو با داستان و باس فایت های نسخه 1 یا 3 داشتیم میشد یه بازی بی نقص.
با وجود نسخه V ارزش زیادی برای کوجیما قائل نیستم کلا دیگه. عشق plot twist داره فقط بزرگوار.