طرفداران ژانر FPS
- Thread starter uriel
- تاریخ آغاز
حرف از اتمسفر میرنید ولی کسی یادی از Metro 2033 و Metro Last Light نمیکنه؟!
اون اتمسفر سنگین و فضا سازی فوق العاده مترو با ایستگاه ها و قلمروهای مختلف که زیر زمین حکومت میکنن از کمونیست ها گرفته تا رایش و ونیز و هانزا که هر کدومشون نمادی از مکانها و حکومتهای واقعی هستند که به زیبا ترین شکل ممکن کنار هم چیده شدن. داستان پردازی عالی بازی و گیم پلی واقع گرایانه و اون حس Survival عالی بازی. بنظرم یکی بهترین اول شخص های یک دهه گذشته هست.
اون اتمسفر سنگین و فضا سازی فوق العاده مترو با ایستگاه ها و قلمروهای مختلف که زیر زمین حکومت میکنن از کمونیست ها گرفته تا رایش و ونیز و هانزا که هر کدومشون نمادی از مکانها و حکومتهای واقعی هستند که به زیبا ترین شکل ممکن کنار هم چیده شدن. داستان پردازی عالی بازی و گیم پلی واقع گرایانه و اون حس Survival عالی بازی. بنظرم یکی بهترین اول شخص های یک دهه گذشته هست.
Stalker خیلی کامیونیتی فعالی هم داره. بهترین ماد سال قبل مال Call of Pripyat بود. حتما امتحانش کن اگر هنوز سراغش نرفتی.من بطور کلی زیاد به ژانر FPS علاقه ندارم ولی پسرعموم از قدیم بهم میگفت برو سراغ استالکر و منم چند ماه پیش رفتم و کاملا هم جذبش شدم...شاید بخاطر تلقیقش با نقش آفرینی که سبک مورد علاقمه و immersive sim بودنشه
تاثیر شدیدی رو بازیهای با کیفیت بعد خودش هم گذشته. از Fallout تا Metro که جفتشون جزو بازیهای مورد علاقه من هستن خیلی از Stalker وام گرفتن.
علی جان واقعا مررسی برای اطلاع رسانی راجب این مستند هااین مستند/مصاحبه رو از دست ندید: Youtube
یه مصاحبه‌ی خیلی جالب با John Romero هستش که از اوایل دوران کاریش توی id Software تا زمان حال رو توصیف میکنه و نکته‌های خیلی جالبی داره... چالش‌های ساخت DOOM، Wolfenstein 3D، Quake و جدا شدن از id و... هم هستش. همون مستندسازی که اون مستند سه قسمتی DOOM رو ساخته بود، زحمتشو کشیده و انصافا هم خیلی خوب دراومده. نکته‌ی جالب اینه که خود John هنوز DOOM 2016 رو فرصت نکرده بازی کنه!
.فقط ای کاش میشد یه جایی مستقیمش کنی که بتونم دانلودش کنم و ببینم، بدبختانه قند شکن ندارم و و باید از روی گوشی نگاهش کنم اینجوری
، اگه تونستی جایی برای دانلود قرارش بدی خیلی عاالی میشه
.
حرف از اتمسفر میرنید ولی کسی یادی از Metro 2033 و Metro Last Light نمیکنه؟!
Stalker خیلی کامیونیتی فعالی هم داره. بهترین ماد سال قبل مال Call of Pripyat بود. حتما امتحانش کن اگر هنوز سراغش نرفتی.
تاثیر شدیدی رو بازیهای با کیفیت بعد خودش هم گذشته. از Fallout تا Metro که جفتشون جزو بازیهای مورد علاقه من هستن خیلی از Stalker وام گرفتن.
اصلا این استودیوهای اکراینی توی خلق اتمسفر بی نظیرن، استارت این نوع فضاسازی با stalker شروع شد و خب با سری metro یه جورایی بقا پیدا کرد و تکامل یافته تر شد. metro بیشتر یه اثر وحشت و بقا توی ژانر شوتر به حساب میومد که بی نظیر اینکارو کرده بود، مخصوصا metro 203 که برای من فوق العاده بود. ولی stalker عناصر سبک وحشت رو داشت ولی صرفا یه بازی ترسناک به حساب نمیومد، بیشتر creeoy بود تا horror ، جو سنگین و مخوفی داشت توی ذات خود بازی ( البته مراحل مربوط به XLAB ها سعی شده بود بیشتر ترسناک باشه ) توی بیشتر قسمت های بازی سنگینی اتفاقات و رویداد ها باعث بوجود اومدن این جو شده بود و بار ترسناک به اونصورت نداشت برخلاف سری metro .
ولی واقعا یکی از حسرت های گیمریم عدم ساخت نسخه جدیدی از سری stalker بوده و هست، ای کاش یه جوری میشد اینا میتونستن نسخه 2 رو یه چیزی در حد Stalker SOC میساختن....
.
آخرین ویرایش:
حالا که صحبت از ژانر وحشت شد بهتره راجب یکی دیگه از عنوان های خوب سال 2007 یعنی همون clive barker jericho یه توضیحات مختصری بدم، تا اگه تمایل داشتین این بازی رو تهیه کنین و بازی کنین و اگه قبلا بازیش کردین هم دوباره تجربش کنین چون واقعا اثر خیلی جالبی بود.
خب سازنده این بازی کلایو بارکر هست، نویسندگی و کارگردانی بازی بر عهده ایشون بوده و ناشر بازی هم کمپانی codmaster هست. ابتدا باید بگم که بازی بسیار جو تاریکی داره و شدیدا میتونه مورد غلاقه اشخاصی باشه که به ماوراء اطبیعه و موضوعات شیطانی علاقه دارن. داستان بازی رو خیلی براتون توضیح نمیدم فقط اینو راجبش میگم که داستان حول موجودی میچرخه که قبل از انسان زندگی میکرده و توی بازی بهش میگن first born یا مخلوق اولیه، که به دلایلی بواسطه قدرت فوق العاده ای که داشته اعمال وحشتناکی انجام میده و بنابراین توسط خداوند تبعید میشه ( جالبیه قضیه اینه که خدا نمیتونه و یا نمیخواد که این موجود رو که در حقیقت همون شیطان هست از بین ببره، و این موضوع خیلی خیلی جای بحث های فلسفی داره که اینجا نمیشه متاسفانه بیانش کرد ) حالا این موجود مترصد فرصت هست که دوباره به زمین برگرده و جایگاهش رو از انسان ها پس بگیره، در طول تاریخ 4 بار کوشش میکنه تا از طریق شکاف ( portal ) دوباره به سطح زمین بیاد ( توسط قربانی کردن و قتل عام انسان ها به دست خودشون که در حقیقت یکی از اعمال سنتی شیطان پرستان هست که توی بازی هم بهش اشاره میکنن و میگن که دروازه ی بهشت ( برای first born اومدن به سطح زمین به منزله ورود به بهشت هست )توسط خون بی گناهان گشوده خواهد شد ) ولی هربار گروهی به نام جریکوها جلوی ورود اون به جهان انسان ها رو میگیرن و.....
بقیه بازی رو خودتون بازی کنید تا تجربه اش بهتر براتون جا بیفته. اما راجب خود نویسنده یعنی جناب بارکر، ایشون یکی از چیره ذست ترین نویسنده های ژانر وحشت و علمی تخیلی هستن، متولد انگلستان ( مهد جادو و افسانه و جهان های فانتزی ) و تحصیلکرده در رشته فلسفه که به خوبی میشه رگه های فلسفی رو توی آثارش مشاهده کرد. از بچگی عاشق هیولاها بوده و خودش اینو در intro ای که برای فیلم nightbreed ( فرزندان شب ) داشته بیان کرده. بهش لقب ارباب جهنم و دوزخ رو دادن که کاملا برازندشه . توی بیشتر مدیوم ها فعالیت کرده ، هم سینما ، هم کتاب و هم بازیسازی و حتی کامیک بوک و...
اثر اول ایشون توی حیطه بازیسازی معرف حضور همه علاقه مندان سبک وحشت دنیای بازی ها هست یعنی بازی زیبای undying . به شخصه جزو بهترین بازی های ژانر وحشت برام محسوب میشه که بعدا راجبش خیلی مفصل همینجا صحبت میکنم . بازی جریکو شاید به اندازه اثر قبلیش ترسناک نباشه و بیشتر تم slasher داره ولی باز هم فوق العاده صحنه های تاثیر گذار و ترسناک داره در کنار صحنه های وحشی و دردناک.
سبک گیم پلی عنوان jericho یه سبک خاصی هست، یعنی شما یک قهرمان ندارین، شما کنترل مجموغه ای از قهرمان هارو بر عهده دارین که میتونین با سوییچ کردن بین اون ها از قدرت های مختلفشون برای نابودی دشمنانتون استفاده کنین. این به نوبه خودش یه کار خیلی جدید و جالبی بوده که ایشون برای بازیشون طراحی کردن ولی از ضعف هایی که بهش وارد بوده میشه عدم تنوع و پرداخت توی گیم پلی رو بهش اشاره کرد. بازی تقربا فقط کشتار هست و کشتار. چلنج دیگه رو پیش روی بازی باز نمیزاره ، حتی توی بازی قدرت دویدن و افزایش سرعت و.... رو هم ندارین که خب اونو توی بعد گیم پلی خیلی محدود میکنه. ولی بازی به هیچ وجه عنوان ضعیفی نیست. صحنه های خلق شده توی بازی قشنگ دنیای نامفهوم و خیالی pixes ( جهانی که مخلوق نخستین به اونجا تبعید شده ) رو به تصویر میکشه، دنیای به شدت تاریک و ترسناک که واقعا فقط از ذهن آدمی مثل بارکر میتونه بیرون بیاد. داستان بازی و چالش های اون از دید من کاملا نقیصه های گیم پلی رو پوشش داده و قشنگ تا آخر بازی شما رو درگیر میکنه.
توضیحات بیشتری نمیدم تا حتما این عنوان رو تجربه کنید و ازش لذت ببرید. این بازی هم جایگاهش رو متاسفانه توی سال 2007 نتونست به خوبی بدست بیاره و فروشش نا امید کننده بود به همین خاطر متاسافانه نسخه جدیدی ازش ساخته نشده تا امروز در حالی که کاملا پتانسیل یه سیکوئل رو داشت با توجه به پایان بازی. و در نهایت همین باعث شد آدم خلاق و اندیشمندی مثل بارکر از این صنعت فاصله بگیره و در عین ناباوری و با توجه به دو اثر فوق العادش در این مدیوم ( jericho و undying ) دیگه شاهد اثری ازش نباشیم.
خب سازنده این بازی کلایو بارکر هست، نویسندگی و کارگردانی بازی بر عهده ایشون بوده و ناشر بازی هم کمپانی codmaster هست. ابتدا باید بگم که بازی بسیار جو تاریکی داره و شدیدا میتونه مورد غلاقه اشخاصی باشه که به ماوراء اطبیعه و موضوعات شیطانی علاقه دارن. داستان بازی رو خیلی براتون توضیح نمیدم فقط اینو راجبش میگم که داستان حول موجودی میچرخه که قبل از انسان زندگی میکرده و توی بازی بهش میگن first born یا مخلوق اولیه، که به دلایلی بواسطه قدرت فوق العاده ای که داشته اعمال وحشتناکی انجام میده و بنابراین توسط خداوند تبعید میشه ( جالبیه قضیه اینه که خدا نمیتونه و یا نمیخواد که این موجود رو که در حقیقت همون شیطان هست از بین ببره، و این موضوع خیلی خیلی جای بحث های فلسفی داره که اینجا نمیشه متاسفانه بیانش کرد
) حالا این موجود مترصد فرصت هست که دوباره به زمین برگرده و جایگاهش رو از انسان ها پس بگیره، در طول تاریخ 4 بار کوشش میکنه تا از طریق شکاف ( portal ) دوباره به سطح زمین بیاد ( توسط قربانی کردن و قتل عام انسان ها به دست خودشون که در حقیقت یکی از اعمال سنتی شیطان پرستان هست که توی بازی هم بهش اشاره میکنن و میگن که دروازه ی بهشت ( برای first born اومدن به سطح زمین به منزله ورود به بهشت هست )توسط خون بی گناهان گشوده خواهد شد ) ولی هربار گروهی به نام جریکوها جلوی ورود اون به جهان انسان ها رو میگیرن و.....بقیه بازی رو خودتون بازی کنید تا تجربه اش بهتر براتون جا بیفته. اما راجب خود نویسنده یعنی جناب بارکر، ایشون یکی از چیره ذست ترین نویسنده های ژانر وحشت و علمی تخیلی هستن، متولد انگلستان ( مهد جادو و افسانه و جهان های فانتزی ) و تحصیلکرده در رشته فلسفه که به خوبی میشه رگه های فلسفی رو توی آثارش مشاهده کرد. از بچگی عاشق هیولاها بوده و خودش اینو در intro ای که برای فیلم nightbreed ( فرزندان شب ) داشته بیان کرده. بهش لقب ارباب جهنم و دوزخ رو دادن که کاملا برازندشه . توی بیشتر مدیوم ها فعالیت کرده ، هم سینما ، هم کتاب و هم بازیسازی و حتی کامیک بوک و...
اثر اول ایشون توی حیطه بازیسازی معرف حضور همه علاقه مندان سبک وحشت دنیای بازی ها هست یعنی بازی زیبای undying . به شخصه جزو بهترین بازی های ژانر وحشت برام محسوب میشه که بعدا راجبش خیلی مفصل همینجا صحبت میکنم . بازی جریکو شاید به اندازه اثر قبلیش ترسناک نباشه و بیشتر تم slasher داره ولی باز هم فوق العاده صحنه های تاثیر گذار و ترسناک داره در کنار صحنه های وحشی و دردناک.
سبک گیم پلی عنوان jericho یه سبک خاصی هست، یعنی شما یک قهرمان ندارین، شما کنترل مجموغه ای از قهرمان هارو بر عهده دارین که میتونین با سوییچ کردن بین اون ها از قدرت های مختلفشون برای نابودی دشمنانتون استفاده کنین. این به نوبه خودش یه کار خیلی جدید و جالبی بوده که ایشون برای بازیشون طراحی کردن ولی از ضعف هایی که بهش وارد بوده میشه عدم تنوع و پرداخت توی گیم پلی رو بهش اشاره کرد. بازی تقربا فقط کشتار هست و کشتار. چلنج دیگه رو پیش روی بازی باز نمیزاره ، حتی توی بازی قدرت دویدن و افزایش سرعت و.... رو هم ندارین که خب اونو توی بعد گیم پلی خیلی محدود میکنه. ولی بازی به هیچ وجه عنوان ضعیفی نیست. صحنه های خلق شده توی بازی قشنگ دنیای نامفهوم و خیالی pixes ( جهانی که مخلوق نخستین به اونجا تبعید شده ) رو به تصویر میکشه، دنیای به شدت تاریک و ترسناک که واقعا فقط از ذهن آدمی مثل بارکر میتونه بیرون بیاد. داستان بازی و چالش های اون از دید من کاملا نقیصه های گیم پلی رو پوشش داده و قشنگ تا آخر بازی شما رو درگیر میکنه.
توضیحات بیشتری نمیدم تا حتما این عنوان رو تجربه کنید و ازش لذت ببرید. این بازی هم جایگاهش رو متاسفانه توی سال 2007 نتونست به خوبی بدست بیاره و فروشش نا امید کننده بود به همین خاطر متاسافانه نسخه جدیدی ازش ساخته نشده تا امروز در حالی که کاملا پتانسیل یه سیکوئل رو داشت با توجه به پایان بازی. و در نهایت همین باعث شد آدم خلاق و اندیشمندی مثل بارکر از این صنعت فاصله بگیره و در عین ناباوری و با توجه به دو اثر فوق العادش در این مدیوم ( jericho و undying ) دیگه شاهد اثری ازش نباشیم.
دوستان این بازی darkness 2 رو بازی کنید . خیلی خیلی جالب بود برای من. یکم گیم پلی بازی تکراری میشه اواخرش ولی فوق العاده روایت داستانیه جالبی داره و آرت استایل بازی بی نظیره. گرافیکش سل شید هست و تقریبا شبیه کامیک بوک هاش درآوردن. واقعا جالب بود، من بازیش نکرده بودم و اخیرا تمومش کردم. باید برم سراغ شماره اولش ببینم اون چجوری بوده.
. خیلی خیلی جالب بود برای من. یکم گیم پلی بازی تکراری میشه اواخرش ولی فوق العاده روایت داستانیه جالبی داره و آرت استایل بازی بی نظیره. گرافیکش سل شید هست و تقریبا شبیه کامیک بوک هاش درآوردن. واقعا جالب بود، من بازیش نکرده بودم و اخیرا تمومش کردم. باید برم سراغ شماره اولش ببینم اون چجوری بوده.
یه چندتا از بازیای خوب رو راجبشون صحبت کردیم، حالا یه چندتا بازی ضعیف و بد هم توی این ژانر داشتم که اینا بودم :
اول بگم که از دید من ضعیف با بد فرق میکنه، بعضی بازیا توی المان های شاخص ژانرشون ضعیف نیستن ولی OVERALL که حساب میکنی بازی بدی میشن.
یکی از بدترین هایی که توی این ژانر تجربه کردم بازی نسبتا قدیمی IGI هر دو شمارش بود. بازی گرافیکش توی زمان خودش خیلی خوب بود، محیط های بزرگ، درگیری های تاکتیکی و موارد موثر و خوبی داشت ولی بازی واقعا بازیه خیلی بدی بود. دقیقا تمام mission ها یه جهت گیری داشتن از اول تا آخر بازی( به جز اون مرحله هلیکوپتر توی شماره 2 ) واقعا تموم کردنشون عذاب آور بود، و عجیب اینجاس که اینهمه شهرت پیدا کردن توی ایران و جزو معروف ترین بازی های سال های گذشته کشورمون محسوب میشد.
یکی از ضعیف ترین بازی هایی که به معنای واقعی دچار بحران هویت بود هم بازی Homfront بوده برام. واقعا تعاریف سازنده حتی برای خودشون هم گنگ بود، اینو از مصاحبه هاشون و نتیجه نهایی بازی کاملا میشد فهیمد. یکی از معدود بازی هایی که حتی یکبار هم تا انتها رفتنش برام مشکل و عذاب آور بود، در حقیقت غیر قابل تحمل....
اول بگم که از دید من ضعیف با بد فرق میکنه، بعضی بازیا توی المان های شاخص ژانرشون ضعیف نیستن ولی OVERALL که حساب میکنی بازی بدی میشن.
یکی از بدترین هایی که توی این ژانر تجربه کردم بازی نسبتا قدیمی IGI هر دو شمارش بود. بازی گرافیکش توی زمان خودش خیلی خوب بود، محیط های بزرگ، درگیری های تاکتیکی و موارد موثر و خوبی داشت ولی بازی واقعا بازیه خیلی بدی بود. دقیقا تمام mission ها یه جهت گیری داشتن از اول تا آخر بازی( به جز اون مرحله هلیکوپتر توی شماره 2 ) واقعا تموم کردنشون عذاب آور بود، و عجیب اینجاس که اینهمه شهرت پیدا کردن توی ایران و جزو معروف ترین بازی های سال های گذشته کشورمون محسوب میشد.
یکی از ضعیف ترین بازی هایی که به معنای واقعی دچار بحران هویت بود هم بازی Homfront بوده برام. واقعا تعاریف سازنده حتی برای خودشون هم گنگ بود، اینو از مصاحبه هاشون و نتیجه نهایی بازی کاملا میشد فهیمد. یکی از معدود بازی هایی که حتی یکبار هم تا انتها رفتنش برام مشکل و عذاب آور بود، در حقیقت غیر قابل تحمل....
اقا من دستتو میبوسم بابته این تاپیکی که زدی...عشقی بخدا.واقعا جای این تاپیک خالی بود.من خودم طرفداره بازیهایی هستم که صحنه های سینمایی نداشته باشه به اون صورت.من خودم بازی ولف استاینو به این خاطر دوسدارم که واقعا گیم پلی داره.سختیه عالی داره.الکی با صحنه های سینمایی قصد نداره شمارو درگیر کنه.نیخوا با گیم پلی سختو نفسگیرش شمارو مجذوب کنه.نمونش اینکه وقتی یه باس رو از پا درمیارید از فرط خوشحالی نمیدونید چیکار کنید...و این یعنی گیم بنظرم.بایوشاک بدون صحنه سینمایی با روایت داستانه بینظیر و اتمسفر بینظیر گیمرا تا انتها پیش میبره...متاسفانه بازیها الان شدن فیلم هالیوود.درصورتیکه ماهیت گیم این نیست.بخاطر همینه که من جو بازیهایی مثل بایوشاک استالکر و مترو رو با هیچی عوض نمیکنم...واقعا مترو هم عالی بود.یه خاطره از استالکر بگم.10 ساله پیش وقتی استالکرو نصب کردم اوایله بازی تو کمپ یه صدای گیتار اومد رفتم طرف صدا دیدم 2 نفر کنار اتیش نشستن و گیتار دارک میزدن با اون جو و هوای بازی.....هک شد اون صحنه تو ذهنم...
خیلی دوسدارم بگم همه ما خاطرات زیادی داریم....
جاداره یادی بکنیم از بازیه محبوب شوتربازها بازیکه همیشه تو ذهن من هست.
منظورم بازی F.E.A.R هستش...
نظر شماها راجعبه این بازی چیه؟؟
خیلی دوسدارم بگم همه ما خاطرات زیادی داریم....
جاداره یادی بکنیم از بازیه محبوب شوتربازها بازیکه همیشه تو ذهن من هست.
منظورم بازی F.E.A.R هستش...
نظر شماها راجعبه این بازی چیه؟؟
condamned criminal origin رو استودیو سازنده F.E.A.R یعنی همون monolith ساخته. یه بازی فوق العاده بود هر دو نسخش، یه دو سه سالی نبض شوترهای هراسناک دست مونولیث بود، اینا با فاصله زمانی خیلی کمی از نسخه اول fear ریلیز شدن، من راستش نمیتونم بین fear و condamed بگم کدوم بهتره، ولی سبک F.E.A.R و نوع دایرکشنی که برای ترس داخلش انتخاب کرده بودن و صداگذاری سرسام آور و گرافیک زیباش باعث میشه که انتخاب من F.E.A.R باشه بین این دوتا.
ممنونم از لطفتون
.stalker بیس خیلی از بازی های بعد از خودش بود، واقعا میشه اونو یه انقلاب در نظر گرفت، بازی فوق العاده کامل بود، شخصا دوست دارم خیلی راجبش بیشتر صحبت بشه، چون ارزش هاش بینهایت بالا بود.
اما برسیم به FEAR ، این بازی و سازندش جزو favorite های همه دوران گیمری من هستن. حالا اینجا نمیدونم چند نفر blood 1 &2 رو بازی کردن، ولی من از همون blood کاملا با این استودیو و کارهاش compatibility وحشتناکی برقرار کردم، راجب ویژگی هاش میشه یه کتاب نوشت، چیزی که هنوز برگ برنده این بازی حتی همین امروز حساب میشه هوش مصنوعی یا AI بازی هست که من هنوز نفهمیدم اینا سال 2005 چجوری یه همچین دیزاینی رو برای AI این بازی انجام دادن. واقعا بازی های ژانر شوتر اون سال ها رو نمیتونم با الان مقایسه کنم، جدا صحبتی که کردی کاملا درسته، بازی در وحله اول باید بازی باشه، گیم پلی داشته باشه، طراحی مراحل و.... ولی الان مخصوصا توی ژانر شوتر خیلی این موارد کمرنگ شده. البته این یکی دو سال واقعا سال های خیلی خوبی بود و امسال هم امیدوارم PREY بتونه ثابت کنه به منتقدین و گیمرا که این ژانر هنوزم میتونه هیجان انگیز فوق العاده باشه.
شک نکن که prey این المانهایی که ماها میخوایمو داره.چون ارکین پشتشه.ارکین هم ثابت کرده عنوانی میسازه که گیمر خودش صحنه هارو خلق کنه.ثابت کرده فقط به فکره گیم پلی هست تا صحنه های سینمایی.condamned criminal origin رو استودیو سازنده F.E.A.R یعنی همون monolith ساخته. یه بازی فوق العاده بود هر دو نسخش، یه دو سه سالی نبض شوترهای هراسناک دست مونولیث بود، اینا با فاصله زمانی خیلی کمی از نسخه اول fear ریلیز شدن، من راستش نمیتونم بین fear و condamed بگم کدوم بهتره، ولی سبک F.E.A.R و نوع دایرکشنی که برای ترس داخلش انتخاب کرده بودن و صداگذاری سرسام آور و گرافیک زیباش باعث میشه که انتخاب من F.E.A.R باشه بین این دوتا.
ممنونم از لطفتون
stalker بیس خیلی از بازی های بعد از خودش بود، واقعا میشه اونو یه انقلاب در نظر گرفت، بازی فوق العاده کامل بود، شخصا دوست دارم خیلی راجبش بیشتر صحبت بشه، چون ارزش هاش بینهایت بالا بود.
اما برسیم به FEAR ، این بازی و سازندش جزو favorite های همه دوران گیمری من هستن. حالا اینجا نمیدونم چند نفر blood 1 &2 رو بازی کردن، ولی من از همون blood کاملا با این استودیو و کارهاش compatibility وحشتناکی برقرار کردم، راجب ویژگی هاش میشه یه کتاب نوشت، چیزی که هنوز برگ برنده این بازی حتی همین امروز حساب میشه هوش مصنوعی یا AI بازی هست که من هنوز نفهمیدم اینا سال 2005 چجوری یه همچین دیزاینی رو برای AI این بازی انجام دادن. واقعا بازی های ژانر شوتر اون سال ها رو نمیتونم با الان مقایسه کنم، جدا صحبتی که کردی کاملا درسته، بازی در وحله اول باید بازی باشه، گیم پلی داشته باشه، طراحی مراحل و.... ولی الان مخصوصا توی ژانر شوتر خیلی این موارد کمرنگ شده. البته این یکی دو سال واقعا سال های خیلی خوبی بود و امسال هم امیدوارم PREY بتونه ثابت کنه به منتقدین و گیمرا که این ژانر هنوزم میتونه هیجان انگیز فوق العاده باشه.
خیلی دوسدارمmonolith یه شوتره سنگینه دیگه بسازه.جاش خالیه.البته اگه برادرانه وارنر بذارن.البته با سودی که ارباب حلقه ها بدست اوورد دیگه بعیده همچین شوتری بسازه.راجعبه هوش بازی F.E.A.R اره واقعا منتقداهم مونده بودن.
پارسال فقط دووم بود که منو خوشحال کرد بقیه همه فیلم بودن.ولی دووم واقعا بازی بود.کلا بتسدا با این شوتراش هوادارانه قدیمو خیلی حوشحال کرد
25 شوتر اول شخص برتر از نگاه گیمز رادار
دووم 2016 به عنوان برترین شوتر اول شخص انتخاب شده است.بتسدا واقعا یک بازگشت سوپر هیرویی داشته
The 25 best FPS games of all time | GamesRadar+
دووم 2016 به عنوان برترین شوتر اول شخص انتخاب شده است.بتسدا واقعا یک بازگشت سوپر هیرویی داشته
The 25 best FPS games of all time | GamesRadar+
نکته خوشحال کننده number 1 بودن DOOM 2016 هستش25 شوتر اول شخص برتر از نگاه گیمز رادار
دووم 2016 به عنوان برترین شوتر اول شخص انتخاب شده است.بتسدا واقعا یک بازگشت سوپر هیرویی داشته
The 25 best FPS games of all time | GamesRadar+
، لیست یه جورایی از doom شروع میشه و به doom هم ختم میشه. از doom 1 شروع کردن و گفتن که doom کلا این ژانر رو تعریف کرده که خب واقعا هم جایگاه هیچ بازی ای رو توی این ژانر نمیشه با doom 1 مقایسه کرد، خیلی بازی ها و کلا خیلی ایده ها توی کل دنیای سرگرمی وجود داشتن که برای اولین بار یه اثر بکری رو استارت زدن و شروع کننده یه مسیر جدید بودن، ولی اون ها لزوما بهترین نبودن، برای بهترین بودن باید طوری جهت گیری جدید آغاز بشه که علاوه بر نو و تازه بودن فوق العاده زیبا هم باشه و Doom 1 حقیقتا اینطور بود.ولی خب لیستش بیشتر سعی کرده بازی های چند سال اخیر رو پوشش بده، نبود خیلی از بازی ها و بودن خیلی از بازی ها توی این لیست مشکل داره به نظرم، ضمن اینکه جایگاه بعضی بازی های توی لیست هم از نظر من توجیهی نداره، destiny بالاتر از half life 2 ؟؟ HL 1 و Quake ها نیستن؟ stalker ، farcry 3 و......
کاربرانی که این قسمت را مشاهده می‌کنند
Google