ترتیب خاصی ندارن. اونایی که واقعاً از مبارزه باهاشون لذت بردم.
Ornstein و Smough
Sir Artorias the Abysswalker
Sif .... کشتنش بی رحمی زیادی میطلبه. هم ایشون هم اون گرگی که تو دارک سولز 3 بود رو خیلی دوست داشتم ولی خب چه کار کنیم به روحشون برای آپگرید نیاز داشتم
Four Kings .. اینا لامصب خیلی شاخ بودن
محاله کسی دارک سولز بازی کنه اینا یادش بره.
هرچی اژدها تو بازی بود. البته اون سوسولاشون که تو دارک سولز 2 بودن رو فاکتور بگیرید
Manus Father of the Abyss
و لرد گوین.
--------------------
دارک سولز 2 یه مشکلی که داشت این بود که تعداد باس هاش زیاد بود ولی کیفیتشون پایین بود. باس داریم تا باس
من یادمه اولین باری که دارک 2 رو شروع کردم ظرف 3 ساعت سه چهار تا باس کشته بودم
این در صورتیه که تنها باس هایی چون ارنشتاین و اسماگ به تنهایی ممکنه سه چهار ماه طول بکشه
به همین دلیل اسم خاصی از باس های عنوان دوم نمیبرم. اونم از پادشاهشون وندریک...بی لیاقت
آبروی هرچی پادشاه بود برده بود. نگهبانش یعنی Velstadt به نظرم پادشاه بر حق دارک سولز 2 بود. مردونه اومد جنگید.
اون اژدهای کهن که خیلی آروم نشسته بود و کاری به کارمون هم نداشت چیز قشنگی بود + LOST Sinner !!
---------------------
دارک سولز 3
اول اینکه بگم جناب YHORM با اون هیکل و جثه ی گولاخش حقش نبود که بشه تنها با سه چهار ضربه ی اون شمشیر بادیه از پا در بیاد. توهین به یک قوم بود این باس فایت
قومی به نام جاینت ها.. شما همون Giant Lord در دارک سولز 2 رو در نظر بگیرید برای کشتنش کمی به چالش کشیده شدیم ولی یورم رو با دو سه تا جای خالی و یه دوسه تا شارژ شمشیر میشه کشت.. تازه اون یارو شبیه سیب زمینی بود
اسم لعنتیش یادم رفته..اونو تو بازی هر جا هست نجات بدید دیگه نیاز نیست اصلا بجنگید با یورم..خودش دهنشو سرویس میکنه..
Champion Gundyr باس بسیار قابل احترامی بود واسم.
Abyss Watchers رو به شدت دوست داشتم. هم داستان پشتش رو هم فلسفه ی میدان مبارزه و چرخه ای که دچارش بودن و کلاً هر چیز به AByss ربط پیدا کنه تو جهان دارک سولز رو دوست داشتم.
جناب پاتنیف سالیوان هم بسیار زیبا طراحی شده بود.
Nameless King
خواهر فرایدا و پدرش آریاندل به معنای واقعی کلمه زیبا بود مبارزه باهاشون. بسیار عالی و حماسی بود.
SOul of Cinder هم که جای خود رو داره. البته ایشون صرفاً یک نماد بود از تمام باس های دنیای دارک سولز.
و اما باس مورد علاقه ی من تو دارک سولز 3 کسی نیست جز پرنس لوریان
یادمه از قصد چندین بار مردم تا فقط ابهت و طراحی مبارزه ی بی نظیر این برادر ها رو ببینم.
از اون کاپرا دیمن هم تو دارک سولز 1 متنفر بودم. تو یک محیط تنگ باید با یه بی شعور به تمام معنی بجنگی. ظلم مطلق.